jak wyglądały szklane domy w książce Przedwiośnie S. Żeromskiego

"Szklane domy a inne utrwalone w tradycji kultury miejsca szczęśliwe” Szklane domy to wymarzone miejsce szczęśliwe bohatera powieści „Przedwiośnie” Seweryna Baryki. Ojciec opowiada swojemu synowi Cezaremu Baryce o upragnionej cywilizacji , która rzekomo rodzi się w Polsce na początku XX wieku. Ta wymyślona cywilizacja zostaje zapoczątkowana przez ich kuzyna-lekarza Barykę, który nad morzem zajmuje się produkcją szklanych domów. Domy parterowe , całe ze szkła są niezwykle praktyczne , tanie i wytrzymałe: „Gorąca woda w zimie idzie dokoła ścian, wewnątrz belek , obiegając każdy pokój. Tymi samymi wewnętrznymi rurami idzie w lecie woda zimna obiegająca każdy pokój.Woda ochładza ściany , wskutek czego jest w takim domku podczas największego upału jak w bakińskiej (...)piwnicy, tylko bez jej zgnilizny i odoru.” Domy są przepiękne , kolorowe bo projektowane przez artystów, a co najważniejsze to higieniczne i zdrowe: „wzrost spożycia i użycia w domach wody przegotowanej już dziś wpłynął na zmniejszenie chorób zaraźliwych.” Opowiadał o domach , które tak naprawdę nie istniały. Miejsce szczesliwe jest to miejsce , którego nam brak , płynie w nim inne życie ,niż to które nas otacza , są nimi marzenia , rzeczy bardzo upragnione, jest kontrastem . Miejscem szczesliwym seweryna baryki były wlasnie owe „szklane domy”. Ojciec Cezarego był „zbiedzony na wojnie, zrujnowany fizycznie.Miał na ciele dużo ran, a nadto czaszkę nadwyrężoną w szczycie głowy,ostatnia rana przeszkadzała mu w pracy zarówno fizycznej , jak i umysłowej” . W czasie wojny przeżył i widział bardzo wiele. Różnego typu choroby wówczas nabyte , uniemożliwiały mu pracę, dlatego znalazł w tych domach,zdrowie i siłę , ktorej było mu brak. Inne takie miejsce szczęśliwe to wyspa Nipu w pierwszej polskiej powieści nowożytnej „Przypadki Mikołaja Doświadczyńskiego” Ignacego Krasickiego. Bohater prowadzi sielankowe, typowo modne szlacheckie życie nad stan w Paryżu, jego rozwiązły tryb życia zmusza go jednak do ucieczki , w końcu trafia na wyspę Nipu gdzie ludzie wiodą spokojne życie bez praw, krzywd i kłamstw. Żyją z tego co natura przyniesie , uczciwą pracą. Dla naszego bohatera staje się ona tym miejscem szczesliwym , uczy się tam bardzo przydatnych w pozniejszym zyciu czynnosci , a zatem uczy się pracować , równocześnie obserwując zachowanie i prawa oparte na zasadzie równości wszystkich ludzi. Gdy powraca do kraju nabyte umiejętności przynoszą sukces w pracy na roli , Doświadczyński ma bowiem najwyższe plony. „Kandyd” Woltera to powiastka filozoficzna , która poprzez serię nieprzypadkowych przypadków przedstawia drogę człowieka do zrozumienia swojego powołania na Ziemi. Ten bohater również odnajdzie swoje miejsce szczęśliwe jakim jest Eldorado –cudowna kraina , gdzie dzieci grały w palanta rakietami ze złota. Ugoszczono go tutaj nie licząc na żadną zapłatę , dla tych serdecznych ludzi pieniądze nie miały żadnego znaczenia .Hojność mieszkańców umożliwia mu odnalezienie szczęścia przy pomocy pieniędzy. Kandyd nie cieszy się z samego dobra materialnego, ale z możliwości jakie mu ono daje na odnalezienie swojej miłości – Kunekundy. Dla niego także nie liczy się wartość podarunków ale gest i odnalezienie baronówny. Uważam, że każdy z nas ma inne potrzeby i wartości , którymi się kieruje . Pragnienia i marzenia tworzą miejsca szczęśliwe ,które zazwyczaj są kontrastem dotychczasowego życia z tym wymarzonym. Schorowany i wyczerpany umysłowo i fizycznie przez wojnę Seweryn Baryka zbudował swoje własne miejsce jakim sa „szklane domy” . Mikołaj Doświadczyński odnalazł satysfakcjonujace życie w rzetelnej pracy bez wykorzystywania innych ludzi poprzez doświadczenia na wyspie Nipu . Kandyd zaś odnalazł ukochaną i z nią żył spokojnie odnajdujac swoje powołanie w pracy , rozwijając swoje talenty dzieki pomocy mieszkańców „złotej” krainy Eldorado.