Oceń , jakie znaczenie dla Polski miały wydarzenia poznańskie z czerwca 1956 ( krótko )

Czerwiec 1956 roku był dla mieszkańców Poznania wielką tragedią, narastające od wielu miesięcy niezadowolenie mas pracujących ogółu mieszkańców doprowadziły do silnego wzburzenia nastrojów, które 28 czerwca wyłado¬wało się w postaci strajku, masowej demonstracji ulicznej, a następnie starć z bronią w ręku. W toku tych starć padli zabici i ranni, po stronie demonstrujących robotników jak i po stronie sił występujących w obronie ówczesnego porządku. Był to pierwszy tego typu fakt w Polsce Ludowej. Spowodował on swego rodzaju szok. Z jednej strony była to tragedia związana ze śmiercią kilkudziesięciu ludzi. Z drugiej strony była to tragedia związana z tym, że miało to miejsce w systemie socjalistycznym, w państwie, na którego czele stali przedwojenni robotnicy-komuniści.. Po śmierci Stalina w Polsce powstał klimat do zastanowienia się nad powstałymi w minionych latach deformacjami w dziedzinie sprawowania władzy. Działania, jakie podejmowała wówczas władza, nie spełniały oczekiwań społeczeństwa. Sądzono wówczas, że tylko dawkowanie demokracji i krytyki może zabezpieczyć tzw. zdobycze socjalizmu i zachować konieczny autorytet władzy. Nową linię polityczną władzy zaczęto nazywać "demokratyzacją" lub "przezwyciężaniem błędów i wypaczeń". Pierwsze zmiany nastąpiły na przełomie lat 1953/54. W dziedzinie spraw gospodarczych dotyczyły zahamowania tempa wzrostu inwestycji i skierowania większej części środków ekonomicznych na rozwój przemysłu spożywczego, budownictwa oraz rolnictwo. Decydujące znaczenie dla tempa przemian w życiu społeczno-politycznym kraju miały mieć nadchodzące wydarzenia. Początkiem był XX Zjazd Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w lutym 1956 r. i wygłoszony tam „tajny” referat Chruszczowa. Przeprowadzono krytykę kultu Stalina, jako głównej przyczyny rodzącej wypaczenia w działalności partii i państwa oraz krwawych represji. W warunkach Polski szczególnego znaczenia nabrała teza z referatu uznająca możliwość dochodzenia do socjalizmu narodowymi drogami, odzwierciedlającymi specyfikę danego kraju oraz odrzucenie teorii o zaostrzającej się walce klasowej w miarę postępu w budownictwie socjalistycznym. „Tajny” referat Chruszczowa, można uznać za przysłowiową iskrę rozniecającą ferment myślowy obejmujący coraz szersze kręgi społeczeństwa polskiego. Dyskusje społeczne, wykroczyły znacznie poza założone ramy. Popularny stał się termin „wielka odnowa”. Prasa uwolniona od funkcji dydaktycznej stała się symbolem i kołem zamachowym reform, zaspakajając głód krytyki i demokracji. Dyskusje i polemiki na temat „błędów i wypaczeń” przybrały formę nacisku psychologicznego na władzę, kształtując jednocześnie świadomość i postawy polityczne w skali mikrospołecznej. Do tematów, które dominowały w prasie, należały: - samodzielność w międzynarodowym ruchu robotniczym, - praworządność, - rola Armii Krajowej i Państwa Podziemnego w wyzwoleniu Polski. - marnotrawstwo i biurokracja w gospodarce. Znakiem czasu było posługiwanie się teorią marksistowską do wyjaśnienia przyczyn złożonej sytuacji w kraju. Na łamach tygodnika "Po prostu" pisano, że między społecznym charakterem produkcji, a zbiurokratyzowanym systemem zarządzania zachodzi istotna sprzeczność.