Instrukcję iteracyjną FOR - „dla” (pętlę) stosuje się zwykle w celu wykonania pewnej grupy instrukcji w przypadku, gdy liczba powtórzeń jest znana w danym miejscu programu. Instrukcja FOR może mieć jedną z dwu następujących postaci: for zmienna:=wyrażenie1 to wyrazenie2 do instrukcja lub for zmienna:=wyrażenie1 downto wyrazenie2 do instrukcja Zmienna, zwana zmienna sterującą, musi być zmienną typu całkowitego, natomiast wyrazenie1 i wyrażenie2 muszą być zgodne w sensie przypisania z typem zmiennej sterującej. Instrukcja występująca po słowie kluczowym do może być dowolną instrukcją prostą lub strukturalną, wtedy wymaga użycia konstrukcji begin ... end;. Instrukcja FOR jest realizowana następująco a) oblicza się wartości wyrażeń: wyrażenie1, wyrażenie2 b) sprawdza się, czy wartość zmiennej jest: mniejsza lub równa wartości wyrażenia2, gdy pętla zawiera słowo to większa lub równa wartości wyrażenia2, gdy pętla zawiera słów downto c) jeżeli warunek ten jest spełniony to wykonywany jest punkt c), a w przeciwnym wypadku pętla kończy swoje działanie i wykonywana jest następna instrukcja po pętli FOR. d) następuje wykonanie instrukcji prostej lub strukturalnej e) zmiennej sterującej przypisuje się: następną wartość w przypadku, gdy pętla zawiera słowo to poprzednią wartość w przypadku, gdy pętla zawiera słowo downto f) powrót do punktu b)
opisac schemat iteracyjny.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź