a) Zgromadzenie ludowe obywateli - brał w nim udział każdy obywatel rzymski mając jeden głos i musiał głosować osobiście. Zgromadzenie podejmowało działalność ustawodawczą ale nie posiadało inicjatywy ustawodawczej. Decydowało o wojnie i pokoju, ratyfikowało traktaty. Jest to uproszczony schemat, bo praktycznie istniały dwa organy, które uznajemy za Zgromadzenie: - komicje centralne - należeli do nich obywatele służący w wojsku, zorganizowani w centuriach (oddział wojskowy). Zgromadzenie to było zarezerwowane dla patrycjuszy - wybierało najwyższych urzędników, w tym konsulów, decydowało o wojnie lub pokoju - komicje trybusowe - przynależność do tego zgromadzenia zależała od miejsca zamieszkania (Rzym był podzielony na tribus - okręgi). Było to zgromadzenie, w którym przeważali plebejusze - wybierało niższych urzędników i miało prawa ustawodawcze. b) Senat - w jego skład wchodzili dawni urzędnicy rzymscy, którzy zasiadali w nim dożywotnio według list cenzorów i odpowiedniego cenzusu majątkowego. Teoretycznie senat miał charakter doradczy, praktycznie - pełnił najwyższą role polityczną w republice rzymskiej - przyjmował poselstwa, decydował o polityce zagranicznej, opiniował propozycje uchwał, udzielał rad urzędnikom, obsadzał namiestników w prowincjach, czyli stanowił prawo i gwarantował ciągłość polityki państwa. c) Kwestor - urzędnik zajmujący się administrowaniem finansami państwa i armii. Początkowo sprawował funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych. Później powierzono mu administrację skarbem publicznym ( funkcje sądownicze powierzono pretorom i trybunom). Początkowo kwestorów było dwóch, od 421 p.n.e. czterech, od 267 p.n.e. ośmiu, od czasów Sulli dwudziestu, a Cezar zwiększył ich liczbę do 40. Odpowiedzialni byli za nadzór nad kasą państwową, gromadzenie i rozdział pieniędzy, zbieranie podatków, zarządzanie kasą wojskową (wypłata żołdu, sprzedaż łupów itp.) Edyl - zajmował się organizacją igrzysk oraz nadzorował nad porządkiem i bezpieczeństwem w mieście, nad pracami publicznymi i budowlanymi oraz nad zaopatrzeniem miasta w żywność. Początkowo było tylko dwóch edylów plebejskich, ale w 366 roku p.n.e. utworzono urząd edylów kurulnych (też w liczbie dwóch), ponieważ edylowie plebejscy nie mogli podołać finansowo w organizacji igrzysk. Pretor - urzędnik sądowy, który miał tzw. władzę mniejszą. Pod nieobecności konsulów, przejmował najwyższą władzę w mieście i mógł nawet zwoływać posiedzenia senatu. Jednak jego zasadniczym zadaniem było sądownictwo. Do ważnych uprawnień zaliczyć można wydawanie edyktów (edykty pretorskie), w których ustalał sposoby postępowania w sprawach niedostatecznie jasno uregulowanych przez ustawy. Konsul - w okresie republiki był jednym z dwóch najwyższych rangą urzędników (zawsze było dwóch konsulów wybieranych przez komicja centurialne na roczną kadencję). Posiadał pełną władzę wykonawczą i administracyjną. Pełnił stanowisko najwyższego dowódcy w czasie wojny, posiadał prawo zwoływania Zgromadzenia Obywateli i senatu. Przewodniczył Zgromadzeniom oraz był odpowiedzialny za politykę zagraniczną. Cenzor - urzędnik skarbowy, zajmował się finansami oraz układał spis obywateli i senatu. Wybierany był na to stanowisko wraz z drugą osobą na okres potrzebny do wykonania powierzonych funkcji, nie dłużej niż 18 miesięcy raz na 5 lat Trybun ludowy - był powoływany z plebejuszy, posiadał prawo veta wobec uchwał godzących w interesy tej grupy społecznej. na początku wybierano dwóch lub czterech trybunów, a od 457 r. p.n.e. dziesięciu i mieli oni dość szerokie uprawnienia m.in. poprzez ingerencję w czynności wszystkich urzędników oprócz dyktatora i cenzorów. Trybuni ludowi posiadali prawo nietykalności.
