Pilnie potrzebuje referat o ANTROPOGENEZIE.

ANTROPOGENEZA [gr.], filogeneza człowieka, historia rodowa człowieka i rodziny człowiekowatych, początki a. są nieznane. Większość badaczy za punkt zwrotny w biol. ewolucji człowieka uznaje fakt pionizacji ciała i dwunożnej lokomocji. Najstarsze znaleziska człowiekowatych należą do australopiteków, przedludzkich form, których szczątki datowane metodami tradycyjnymi na okres sprzed 5 1 mln lat znane są tylko z Afryki; badania molekularne określają czas ich pojawienia się na 10 6 mln lat temu; australopiteki charakteryzowały się mozaiką cech prymitywnych (stosunkowo mała pojemność mózgoczaszki 350 550 ml, długie kończyny górne, duże zęby) oraz cech progresywnych (adaptacje do dwunożnej lokomocji, przesunięcie otworu potylicznego do przodu podstawy czaszki, zredukowane kły); pierwsze australopiteki prawdopodobnie nie były w pełni istotami dwunożnymi dla schronienia przed niebezpieczeństwem i na noc wspinały się na drzewa; tak sugeruje budowa szkieletu Australopithecus afarensis ("Lucy") z Hadar w Etiopii (długie ramiona, zakrzywione palce rąk i stóp); australopiteki ponadto charakteryzowały się podobnym do małpiego tempem rozwoju osobniczego, jako narzędzi używały przypuszczalnie przypadkowo znalezionych przedmiotów. Jednak niektóre szczątki sprzed 2 mln lat okazały się bliższe człowiekowi niż australopitekom i zostały zaliczone do rodzaju Homo; tylko z terenu Afryki pochodzą szczątki formy opisanej jako Homo habilis (datowane na 2 1,5 mln lat), odznaczającej się delikatniejszą budową (cieńsze kości mózgoczaszki, brak grzebienia strzałkowego i potylicznego, mniejsze wały nadoczodołowe, mniejsze zęby; pojemność mózgoczaszki 600 800 ml; twarzoczaszka zbliżona do australopiteków); pozycja H. habilis w rodowodzie człowieka jest jednak ciągle dyskutowana, pierwotnie nie odróżniano go od australopiteków, najczęściej jest traktowany jako forma ewolucyjnie wcześniejsza od następnego ogniwa H. erectus (człowiek wyprostowany), który zamieszkiwał tereny Afryki, Azji i Europy (pierwsze odkrycie miało miejsce na Jawie i opisane jako pitekantrop) w czasie 1,9 0,4 mln lat temu, a więc przynajmniej na terenie Afryki przez ok. 800 tys. lat współegzystował z australopitekami. Homo erectus wytwarzał narzędzia, posługiwał się ogniem, a jego szczątki wskazują na masywną budowę, pochyloną postawę, grube kości czaszki, żuchwę bez bródki, wydatne wały nadoczodołowe; pojemność mózgoczaszki 850 940 ml, wzrost 150 160 cm. Najstarsze szczątki człowieka rozumnego (Homo sapiens; pojemność mózgoczaszki 1000 1400 ml) są datowane na ok. 500 200 tys. lat i dotyczą formy określonej jako człowiek archaiczny (H.s. archaicus), znanej z wszystkich kontynentów Starego Świata, w odróżnieniu od neandertalczyków klasycznych (H.s. preneanderthalensis; ok. 500 300 tys. lat temu) i form późniejszych (H.s. neanderthalensis, sprzed ok. 200 100 tys. lat). Najstarsze szczątki człowieka nowoczesnego (H.s. sapiens), ostatniego ogniwa w a., znane są z terenu Izraela (Qafzeh i Skhul) i datowane na ok. 100 tys. lat; badania wykazują, że człowiek nowoczesny występował równocześnie z neandertalczykami i prawdopodobnie był przyczyną ich wyginięcia. Odnajdywanie szczątków Homo sapiens na wszystkich kontynentach Starego Świata stało się podstawą do zróżnicowania poglądów na temat jego pochodzenia; teoria policentryczna zakłada, że wczesne formy ludzkie wywodzą się z Afryki, z terenu której rozprzestrzeniły się ok. 1 mln lat temu, ale ewoluowały do obecnej postaci na tych obszarach, na których zamieszkują do dziś; wg teorii monocentrycznej cała ludzkość wywodzi się od jednego osobnika żeńskiego "Ewy", a przodków współcz. człowieka należy szukać w Afryce przed 200 tys. lat; tzw. pożegnanie z Afryką miało nastąpić ok. 60 tys. lat temu, po którym nastąpiło szybkie zasiedlenie pozostałych kontynentów (najpierw Azji i Europy, następnie Australii ok. 40 50 tys. lat temu, Ameryki Pn. ok. 15 tys. lat temu, wg niektórych 30 27 tys. lat temu). Oprócz oczywistego znaczenia w ewolucji człowieka, jaką miała ewolucja mózgu (u człowieka współcz. do 1800 cm3; stosunek masy mózgu do masy ciała 1:40), jedną z najistotniejszych spraw jest przede wszystkim pojawienie się mowy; kształtowanie się koniecznych dla niej mechanizmów (ewolucja ludzkich nadkrtaniowych dróg głosowych) dokonało się najprawdopodobniej w ciagu ostatnich 1,6 mln lat, a rozpoczęło się u wczesnych H. erectus; u klasycznych neandertalczyków z Europy zachowała się jeszcze prymitywna, nie ludzka, budowa aparatu głosowego, jednak u późnych neandertalczyków, znanych z Bliskiego Wschodu, wykształcony już był aparat głosowy taki, jak u człowieka współczesnego. Możliwość nowego sposobu komunikowania zmieniła jakość rozwoju cywilizacyjnego człowieka, choć wiele przejawów rozwoju społ. (m.in. działania zespołowe, różne formy pracy, systemy plemienne i rodzinne), a także przejawy rozwoju kulturowego (sztuka) można obserwować znacznie wcześniej. BRAŁAM Z ENCYKLOPEDII MULTIMEDIALNEJ JAK COŚ..:) POZDRAWIAM :))