Z podwórka wchodzimy do sieni, a z niej na lewo do dużej izby głównej, przeznaczonej przeważnie dla gości i mało zamieszkanej przez rodzinę gospodarzy. Z izby dużej wchodzimy do "alkierza", czyli do izdebki mniejszej stanowiącej sypialnię i jadalnię. Pułap, zbity z desek, jest nie bielony i opiera się na belkach poprzecznych; pod belkami wzdłuż całej chałupy przechodzi belka główna, zwana tu powszechnie "stropem", na belce tej gospodynie ustawiają motki lnu, niecki itp. Pod belkami wiszą kubki fajansowe, na ścianach zaś obrazy i wycinanki z różnokolorowej bibułki. Meble są proste; łóżko rozsuwane, stół z pasyjką, ławy pod ścianami, skrzynia i zydle. Z sieni jest wejście do komory i na górę, czyli na poddasze. Gdzie nie ma spichrza, tam na poddaszu stoją słomianki z zapasowym zbożem. Drzwi w chatach puszczańskich zawierane są na drewniane zapory; do niedawna zamki były zbyteczne, bo na Kurpiach nie ma złodziei. Do charakterystycznych sprzętów izby należały: łóżko drewniane, ozdobnie profilowany stół, krzesła z siedzeniami wyplatanymi ze słomy i wikliny skrzynia malowana przeważnie na kolor brązowo-czerwony, o wielobarwnych motywach roślinnych, warsztat tkacki, półka lub otwarta szafka na talerze, miski i łyżki powtykane w specjalne otwory łyżnika". to jest opis chaty
OPIS CHATY:Domy były wyłącznie drewniane, dwuspadowe, pokryte słomą. Na szczytach domów umieszczany był krzyżyk lub chorągiewka. Okna z 6 szybek, miały ornamentowe górne belki. Okiennice malowane zwykle były na niebiesko, zdobione w kwiaty. Podobnie zdobione były drzwi. Plan domy był nastepujący: sień, alkierz, izba, komora. Wnętrze było ubogie, podłoga była z desek nie bielonych, sćiany były bielone, sprzęty własnej roboty lub sąsiadów. Małem a nawet niektóre średnie gospodarstwa starały prowadzić działalność samowystarczalną.
