Rok 1918 przynosi długo oczekiwany koniec I wojny światowej, który z entuzjazmem witany jest w Europie. Również Polacy cieszyli się z jej zakończenia, gdyż po 123 latach nieobecności a mapie politycznej świata, w końcu zaistniały realne szanse na utworzenie niepodległego państwa Polskiego. Nadzieje to podsycił prezydent USA - Woodrow Wilson, który 8 stycznia 1918 roku przedstawił przed Kongresem 14-punktowe orędzie, w których określał cele Stanów w tej wojnie. Zakładały one m.in. zniesienie tajnej dyplomacji, wprowadzenie wolnej żeglugi na morzach, rozbrojenie, autonomię dla Austro-Węgier i Turcji a przede wszystkim utworzenie niepodległej Polski. Postulaty te były krytykowane przez niektórych polityków europejskich, którzy za wszelką cenę próbowali wykorzystać koniec wojny, by wzmocnić pozycję swoich państw. W tym celu również dnia 18 stycznia 1919 roku rozpoczęła się w Paryżu konferencja, na którą przybyli przedstawiciele 28 zwycięskich państw. Miała ona finalnie rozstrzygnąć o politycznym kształcie Europy. Mimo tak dużej liczby przedstawicieli z różnych krajów o najważniejszych sprawach na konferencji decydowała tzw. wielka trójka - D.L. George (Wieka Brytania), G. Clemencau (Francja) oraz W.Wilson (USA). Po kilku miesiącach politycznych przepychanek między Francją i Wielką Brytanią w dniu 28 czerwca 1919 zdecydowano ostatecznie podpisać dokument znany historii jako traktat wersalski. Zakładał on obarczenie Niemiec odpowiedzialnością za wojnę, utraciły one 14% swojego terytorium, rozbrojenie armii tego państwa oraz nałożona została na ten kraj astronomiczna kwota reparacji wojennych - 225 mld marek, które de-facto nigdy nie została spłacona. Traktat zakładał również utworzenie państwa Polskiego - Wielkopolska oraz Pomorze Gdańskie zostały włączone do terytorium Polski, o losie Górnego Śląska, Warmii, Mazur i Szlezwiku miały zadecydować plebiscyty. Względnie korzystna sytuacja Polski na arenie międzynarodowej, którą zyskała, utrzymała się aż do roku 1939.
