Dzień 1 stycznia wieczorem. Wieczór wyjątkowo piękny i gwiaździsty, jak na tą porę roku. Dziś ma odbyc się kolejne już spotkanie ze sztuką zorganizowane przez króla Ludwika XIV. W holu pałacowym zebrało się niewiele jeszcze osób, ale już widać, jak ciągną zewsząd liczni artyści z całymi rodzinami, mniejszymi lub większymi powozami, zbliżając się do bramy wjazdowej. Gościniec powoli wypełnia się pojazdami, a kiedy zabraknie na nim miejsca, woźnice ustawią karety i powozy wzdłuż drogi dojazdowej, ciągnącej się wśród ogrodów. Tak dzieje się na każdych razem, gdy Ludwik XIV organizuje spotkania, niezależnie czy są to zabawy w ogrodzie, koncert muzyki czy spektakl , rzesze wysoko urodzonych osób śpieszą do pałacu króla. Hol, jak zawsze, tonie w kwiatach. W kącie gra na pianinie pałacowy muzyk. Oczekujący nieśmiało przesuwają się w stronę sali pałacowej – przystosowanej do wystawiania przedstawień, robiąc miejsce nadchodzącym. Wokół nich krążą dworzanie częstując towarzystwo przysmakami. Zbliża się godzina rozpoczęcia spektaklu. Znakomitością jest Molier, którego sztukę, napisaną specjalnie na zamówienie króla, wystawią pałacowi artyści. Panie w pięknych kolorowych sukniach oraz panowie w eleganckich ubraniach podążają w stronę krzeseł, ustawionych wzdłuż sceny. Wszyscy zajmują miejsce, a król daje znak do rozpoczęcia przedstawienia. Przedstawienie składa się z trzech aktów, o czym poinformował Molier. Panowie w skupieniu i uwadze słuchają kwestii wypowiadanych przez aktorów. Gdzieniegdzie panie wachlują się, czując napięcie i przypływ gorąca. W przerwie między aktami spora część gości wychodzi do holu, aby napić się ponczu. Reszta wymienia się opiniami na temat obejrzanych scen. Siwowłosa Hrabina Cosel z uniesieniem zachwala sztukę. Każdy z niecierpliwością czeka na dalszy rozwój zdarzeń. Przedstawienie kończy się, a zebrani gości oklaskują aktorów oraz autorów na stojąco, owacjom nie ma końca. Król zabrał głos, dziękując za liczne przybycie i zaprosił wszystkich na dalszą część wieczoru do pałacowych sal.
