Barbarzyńcy - cudzoziemiec, obcy, pierwotnie: mówiący niewyraźnie, bełkocący), nazwa, którą starożytni Grecy określali wszelkie obce ludy, mówiące językami innymi niż grecki. Wandalizm - niszczenie bez wyraźnego powodu cudzego mienia, zwłaszcza publicznego, czyli dostępnego dla wszystkich. Słowo pochodzi od starożytnego germańskiego plemienia Wandalów wsławionego barbarzyńskim zniszczeniem zdobytego Rzymu. W tym pejoratywnym znaczeniu, po raz pierwszy słowo wandalizm użyte zostało XVIII-wiecznej Francji. Bizancjum, gr. Byzantion, łac. Byzantium, kolonia grecka założona w VII w. p.n.e. (ok. 660 p. n. e.) na europejskiej części Bosforu(nazwana od legendarnego założyciela Byzasa, syna Posejdona, wnuka Zeusa i Io). Stała się przedmiotem sporu pomiędzy Atenami i Spartą dążącymi do uzyskania panowania nad miastami zakładanymi przez Greków nad Morzem Marmara i Morzem Czarnym.
1.Barbarzyńca – człowiek dziki, pierwotny, niecywilizowany i okrutny. 2.Wandalizm -niszczenie bez wyraźnego powodu cudzego mienia, zwłaszcza publicznego, czyli dostępnego dla wszystkich. 3.Bizancjum-Skrótowa nazwa Cesarstwa Bizantyjskiego
barbarzyńcy-człowiek dziki, pierwotny, niecywilizowany, okrutny, nieznający kultury europejskiej . wandalizm-niszczenie bez wyraźnego powodu cudzego mienia, zwłaszcza publicznego, czyli dostępnego dla wszystkich. Bizancjum-termin historiograficzny używany od XIX wieku na określenie greckojęzycznego, średniowiecznego cesarstwa rzymskiego ze stolicą w Konstantynopolu.