Kordian Akt I scena I. Zinterpretuj monolog Kordiana, zwracając uwagę na jego przeżycia, emocje i ból istnienia

Kordian rozmawiając ze swym sługą Grzegorzem, wspomina śmierć przyjaciela, wygłaszając przy tym monolog. Stan swej duszy porównuje tutaj do jesiennej przyrody. Pierwszą opowieścią jest opowieść o Janku, co psom szył buty. Natomiast druga - wspomnienia sługi Grzegorza o słynnej bitwie pod piramidami. Zaś trzecia opowieść to nic innego jak historia młodego oficera oddziałów polskich - Kazimierza. Pod jego wodzą w wyprawie moskiewskiej brały udział. Było to roku 1812.

Sytuacja bohatera: Kordian czuję się jak Stwórca (równy z Bogiem) Jest samotny, czuje się niezrozumiany oraz odpowiedzialny za wszystkich ludzi. Kordian nie przeciwstawia się Bogu. Cele: Kordian chce pomóc swojemu narodowi, chce być wyższy (duchowo) od innych, oraz potrzebuje usilnie zrozumienia, którego tak bardzo mu brak. Pragnie wiedzieć co myślą ludzie, aby dzięki temu móc im pomóc. Ocena własnych możliwości: Sądzi że może pomóc całemu narodowi jednakże wacha się nie jest pewny siebie. Wyczuwamy u Niego słabość. Tyle wystarczy :)?