Samoocena Jacka Soplicy-ks. Robaka.

Jacek Soplica Ubogi, choć wpływowy szlachcic, znany w całym województwie. Częsty gość Stolnika, zakochany w jego córce Ewie. Przystojny mężczyzna „Wąsal” – miał wąsy od ucha do ucha. Mający powodzenie u kobiet, ubierał się jak typowy szlachcic. Gwałtowny temperament, nieokiełznana natura, nadpobudliwy, najpierw czynił potem myślał. Skłonny do bitki i wypitki. Mściwy, zapalczywy, dumny, podstępny, awanturnik, szlachetny, uczuciowy, wyrozumiały, opiekuńczy, troskliwy. Ks. Robak Tajemniczy mnich z zakonu Benedyktynów zwany też księdzem Robakiem. Takie imię przybrał, aby się upokorzyć i odpokutować winy. Twarz ukrywał przed mnisim kapturem, na twarzy miał liczne blizny, chodził w stroju zakonnym. Spokojny, zrównoważony, cichy małomówny, skromny – nikomu nic nie mówił o swojej działalności emisariusza. Odważny, męski, waleczny, wytrzymały na ból. Ocena postaci:Choć Jacek Soplica i Ks. Robak to ta sama postać różnią się od siebie diametralnie. Zarówno wyglądem, ubiorem, temperamentem i charakterem o takiej postaci jak Jacek Soplica mówimy, że jest to bohater dynamiczny. Z typowego szlachcica, paliwody i zawadiaki oskarżonego o zdradę, mordercy staje się bohaterem narodowym, który walką dla ojczyzny przygotowaniem powstania na Litwie opieką nad Tadeuszem i Zosią zmazuje swoje stare winy i zostaje zrehabilitowany. Jak dla mnie Jacek Soplica przechodzi metamorfoze, która pozwala traktować go jako bohatera pozytywnego i godnego podziwiania.