Świat dorosłych jest zupełnie inny niż świat dzieci. Dorośli nie wierzą w wiele rzeczy, do których dzieci uparcie dążą. Nie rozumieją sposobu myślenia młodszych, nie rozumieją, jak w naszej wyobraźni istnieje np. św. Mikołaj. A przecież sami tego uczą, pokazują, że tak jest... Mały książę jest przykładem tego, że czasami trzeba dać ponieść się wyobraźni, uwierzyć w to, co nie możliwe, nie zrozumiałe, dla ludzkiego rozumu. Rozmowa z lisem - zwierzęciem, które nie potrafi mówić naszą mową, ale jeśli uwierzymy, przekonamy się, że to wcale nie jest niemożliwe. Chociaż zwierzęta mówią swoim językiem, niby nie zrozumiałym dla nas, a jednak. Widzimy, co robi zwierzątko, jak się zachowuje, ono widzi jak my się do niego odnosimy i dzięki temu powstaje pewien kontakt między człowiekiem a zwierzętami. Kiedy damy zgłodniałemu psu kawałek mięsa zrozumie, że nie trzeba się bać. Świat dziecka jest zbudowany z wyobraźni, marzeń i zabawy, która jest codzienną czynnością. Świat dorosłych, a świat dzieci. Łączy je to, że i dorośli, jak i dzieci mają swoją - choć inną - wyobraźnię. Dorośli także chętnie się zabawią, chociaż jest to inna forma, taka jak np. taniec czy wypad do kina. ____ Mam nadzieję, że troszkę Ci pomogłam :) Jest to moje, nie wzięte z żadnego opracowania czy internetu. (Choć tak na prawdę nigdy nie czytałam Małego Księcia, to coś o nim wiem i myślę, że to wystarczy)
