Jest takie miejsce,miejsce tylko dla mnie znane.Spokojny tryb życia w posiadłości wiejskiej,z dala od hałasu , betonowych murach miejskiego życia.Z głębokim współczuciem, uczuciowością, dynamizmem,spędzam tam każdą wolną chwile.Tutaj, z dala od ludzi , hałasu, kłębiących się spraw i problemów,życie tam toczy się znacznie ciekawiej.Jednak popełniamy ciągle ten sam błąd, jeden zasadniczy błąd,każdego nastepnego dnia wracam .Ścieżka może się różnie kończyc, w zależności jak patrzymy oczyma . Z dala od miasta nie żałuje niczego, co uczyniłam lub jeszcze uczynię, ponieważ postępuję w zgodzie ze swoim sumieniem.Światło i mroki , trwałe wartości codziedziczone życia przytłaczają nas ,w tedy własnie szukamy takiego miejsca ,gdzie nikt nie ma dostępu tylko my sami z własnymi myślami.Na świecie istnieje chaos,z chaosu powstał dzień.I dlatego zawsze gdy mam zmartwienie ,lub chce pobyc sama,uciekam do mojego miejsca,bo wiem że tam czuję się bezpieczna.
