Bohaterem literackim, któremu zawsze towarzyszyło wiele uczuć jest np. Skawiński, bohater "Latarnika". Gdy Skawiński dostał posadę latarnika czuł wzruszenie, spełnienie. Był przepełniony wewnętrzną euforią, radość dawała za wygraną. Starzec był pewien, że nie opuści latarnii aż do śmierci. Wiedział, że to nowy, lepszy etap w jego życiu. Gdy Skawiński stracił posadę latarnika czuł bół, rozgoryczenie. Był równocześnie zły na siebie i na swojego pracodawcę. Towarzyszyło mu załamanie, zdruzgotanie. Nie wiedział, co ma dalej robić. Stracił życiową szansę. Przepełniała go przykrość. Gdy Skawiński otrzymał polską książkę został zupełnie odcięty od świata. Pogrążył się w marzeniach, wyobraźni. Towarzyszyły mu: wzruszenie, radość. Starzec pochylony nad "Panem Tadeuszem" uronił wiele łez, kropli szczęścia. Działo się z nim coś dziwnego. Zbliżył się do ojczyzny.
