Dnia 30 lipca 1939 Generalny Inspektor Sił Zbrojnych marszałek polski Edward Rydz-Śmigły wydał rozkaz dotyczący obrony wybrzeża. Za najważniejsze uznano utrudnienie komunikacji III Rzeszy z Prusami Wschodnimi, obronę portów Gdynia i Hel, przeprowadzenie sprawnej mobilizacji, uniemożliwienie przejęcia Kępy Oksywskiej, oraz utrudnienie nieprzyjacielowi posuwania linii frontu już na dalekich przedpolach. W związku z nieuniknionym konfliktem zbrojnym, Kierownictwo Marynarki Wojennej z szefem kontradmirałem Jerzym Świrskim na czele, oraz Dowództwo Floty z dowódcą kontradmirałem Józefem Unrugiem przygotowywały plany obronne dla regionu Wybrzeża, szczególnie dla dwóch portów, w Gdyni jako najważniejszego ośrodka przemysłowego-wojskowego regionu, oraz na Helu, który miał się stać główną bazą Marynarki Wojennej RP w związku z przewidywanym zmasowanym atakiem na Gdynię z kierunku Gdańska. Całość sił znajdujących się w rejonie Pomorza Gdańskiego podzielono na dwie zasadnicze części, morską i lądową.
