3 dni z pamietnika z elizy i kleanta z ksiazki skapiec prosze o momoc

Drogi Pamiętniku Jesteśmy bezradni. Ojciec w ogóle się nami nie interesuje. Próbuje ustawiać nasze życie, nie wiedząc co tak naprawdę byłoby dla nas najodpowiedniejsze. To bezsensowne. Jesteśmy tym wszystkim zmęczeni. Dla ojca liczą się tylko i wyłącznie pieniądze. Czasami mamy wrażenie, że kocha je bardziej niż nas. O ile w ogóle coś do nas czuje. Ostatnio stwierdziliśmy, że nie posiadamy ojca. Wiemy, to okrutne. Taka jednak jest prawda. On nas nie zauważa, nie troszczy się, nie dba o nasze potrzeby. Jesteśmy pogrążeni w rozpaczy. Najdroższy Pamiętniczku Ojciec przesadza. Owszem, wiemy, że ubóstwia swój majątek, jednak robi to zbyt oficjalnie. Wiesz, jak my się czujemy? Niepotrzebni, zaniedbani, obcy. Trudne to nasze życie. Przepełnione rozterkami, bólem, brakiem uczuć. Ojciec nas nie kocha. To pewne. Nawet jeśli coś do nas czuje, nie mówi nam o tym, nie okazuje tego. Dlaczego nas tak rani? Przecież jesteśmy jego dziećmi! Potrzebujemy kogoś bliskiego, kto nas wesprze, pomoże. Jak widać, możemy liczyć tylko na siebie. Naukochańszy Pamiętniku Nasze życie nie ma sensu. To pewne. Ojciec zachowuje się jak zupełny histeryk. Swoją majątkową skarbonkę traktuje jak własne dziecko, najdroższą sercu osobę. Wiemy, to przykre. Pogodziliśmy się jednak z naszym losem, ciężkim losem. Szczerze mówiąc, najchętniej ucieklibyśmy z domu. Wątpie, żeby ojciec znacznie się tym przejął. Może nawetby nie zauważył. To całkiem możliwe. Ta jego szkatułka rujnuje nam życie. Zamiast nas, kocha ją. Najgorsze jest to, że on nie dostrzega tego, jak nas rani. Ma z tego satysfakcję? Być może. Doskwiera nam totalne załamanie.