Napisz informacje o obronie Warszawy w 1939 roku. Potrzebne na jutro! Proszę nie kopiować z internetu.

8 września pod Warszawę dotarła 4 Dywizja Pancerna oraz powołano Armię Warszawa. Do 15 września stolica była już otoczona z każdej strony wojskami niemieckimi oraz odmówiono ewakuacji miasta.W dniach 17-22 września garnizon warszawski został wzmocniony przez żołnierzy Armii Poznań i Armii Pomorze, którzy przełamali się do Warszawy z rejonu Bzury przez Puszczę Kampinoską, tocząc zażarte walki o przedarcie się na przedpolu miasta. Późniejszy atak ze strony ZSRR odebrał ostatecznie nadzieje na jakąkolwiek wygraną. W czasie działań III Rzesza wykorzystywała między innymi naloty dywanowe (atak wybranego celu przez bardzo liczne jednostki bombowców lecących na jednym pułapie). Obrona Warszawy trwała do 28 września (z uwagi na sytuację ludności cywilnej walki zaprzestano już 27 września). W sumie do niewoli niemieckiej dostało się ok. 120-140 tys. polskich żołnierzy walczących w obronie stolicy kraju.

OBRONA WARSZAWY (1939) - była to bitwa lądowa i powietrzna toczona o stolicę Polski, Warszawę. Od 1 do 6 września wojnę prowadziła Brygada Pościgowa oraz niektóe pododdziały Ośrodka Obrony przeciwlotniczej (OPL). 3 września minister spraw wojskowych, gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki rozkazał gen. bryg. Walerianowi Czumie zorganizować obronę miasta przed zagonem pancerno-motorowym z kierunku południowo-zachodniego. Do obrony stolicy skierowano oddziały 5 Dywizji Piechoty pozostającej w odwodzie Naczelnego Wodza. 8 września do obrzeży Warszawy dotarły oddziały niemieckiej 4 Dywizji Pancernej. Tego dnia powstała także Armia Warszawa. 8 i 9 września od strony Ochoty i Woli rozpoczął się atak Wehrmachtu na Warszawę. OKW próbowało zdobyć stolicę Polski z zaskoczenia siłami dwóch dywizji pancernych, które w dniu 6 września dokonały skutecznego przełamania frontu polskiego pod Piotrkowem 9 września płk dypl. Marian Porwit mianowany został dowódcą Odcinka "Warszawa-Zachód". W dniach 13-15 września miasto zostało całkowicie okrążone. Stefan Starzyński, komisaryczny prezydent miasta i komisarz cywilny jego obrony odmówił ewakuacji wraz z rządem i stanął na czele cywilnej obrony Warszawy. W dniach 17-22 września garnizon warszawski został wzmocniony przez żołnierzy Armii Poznań i Armii Pomorze (Wielkopolska Brygada Kawalerii, Podolska Brygada Kawalerii, elementy Pomorskiej Brygady Kawalerii i część jednostek piechoty), którzy pod operacyjnym dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby przełamali się do Warszawy z rejonu Bzury przez Puszczę Kampinoską, tocząc zażarte walki o przedarcie się na przedpolu miasta. 21 września w rejonie Wawrzyszewa, gdzie 1 batalion tego pułku tracąc 500 ludzi zatrzymał uderzenie niemieckiej 24 Dywizji Piechoty wspartego czołgami i ogniem 70 dział, umożliwiając przedostanie się do miasta niedobitków z bitwy nad Bzurą. 25 września został przeprowadzony nalot dywanowy Luftwaffe na Warszawę, zginęło wtedy ok. 10 tys. mieszkańców, 35 tys. zostało rannych, zaś 12% zabudowy miejskiej uległo zniszczeniu. Luftwaffe zbombardowała warszawską gazownię, elektrownię i stację filtrów. 26 września oddziały niemieckie przeprowadziły natarcie, które jednak nie przyniosło im większych sukcesów. 27 września zapada decyzja o wstrzymaniu walk z uwagi na sytuację ludności cywilnej. Kapitulacja stolicy nastąpiła ostatecznie w dniu 28 września. Do niewoli niemieckiej dostało się ok. 120-140 tys. polskich żołnierzy walczących w obronie Warszawy. Mam nadzieję, że pomogłam ;).