Opisz strój kobiety w średniowieczu.

luźna tunika, suknie kobiece z wyciętym na bokach stanikiem, wąskie rękawy sukien kobiecych spinane były szeregami drobnych guzików, co pozwalało na dokładne przyleganie ubioru Białe czepce o brzegach rurkowanych nosiły w Polsce kobiety zamężne; obok czepców z szerokim brzegiem pozostały nadal w modzie chustki płócienne, swobodnie spływające na ramiona, obszyte na brzegu marszczona drobno ryszą Starsze kobiety pozostawały przy dawnym owijaniu głowy i policzków płóciennymi chustami, Ważną role w stroju kobiecym dgrywały pasy, robione z jedwabnego gurtu, skóry lub ogniw metalowych, łączonych zawiaskami.

W ubiorach kobiecych od drugiej połowy XIV w. zaczęła się zmieniać dawniej luźna tunika, w obcisłą w górnej części suknie. Znane na Zachodzie suknie kobiece, z wyciętym na bokach stanikiem, były noszone szczególnie na Śląsku od połowy XIV w. Wąskie rękawy sukien kobiecych spinane były szeregami drobnych guzików, co pozwalało na dokładne przyleganie ubioru Białe czepce o brzegach rurkowanych nosiły w Polsce kobiety zamężne; obok czepców z szerokim brzegiem pozostały nadal w modzie chustki płócienne, swobodnie spływające na ramiona, obszyte na brzegu marszczona drobno ryszą. Starsze kobiety pozostawały przy dawnym owijaniu głowy i policzków płóciennymi chustami, młode dziewczęta zdobiły włosy, głównie splecione w warkocze lub rozpuszczone, metalową przepaską, a częściej jeszcze wieńcem z róż, czy innych kwiatów. Ważną role w stroju kobiecym w. XIV odgrywały pasy, robione z jedwabnego gurtu, skóry lub ogniw metalowych, łączonych zawiaskami. Pasy metalowe o dużych ogniwach podobne były do męskich, noszonych na strojach i zbrojach rycerskich.