Gladiatorzy byli niewolnikami ćwiczonymi do walki na rzymskiej arenie. Gladiatorzy byli najczęściej jeńcami wojennymi, rzadziej niewolnikami Rzymian i żołnierzami. Powstanie Spartakusa było największym powstaniem gladiatorów, niewolników i biedaków przeciwko Rzymowi poprowadzonym przez Spartakusa, czyli jednego z gladiatorów.
Gladiatorami nazywamy niewolników, jeńców wojennych a także tych, którzy rekrutowali się spośród byłych żołnierzy. Walczyli na arenie w starożytnym Rzymie. Niewolnicy to ludzie, którzy stanowią przedmiot własności innych osób, grup ludzi, lub instytucji, którzy mogą nimi swobodnie rozporządzać. Powstanie Spartakusa- miało miejsce w latach 73-71 pne. Siły Spartakusa składające się z tysięcy wojowników przyczyniły się do wybuchu powstania w niemalże całej Italii. Powstaniu zakończyło się krwawą bitwą nad rzeką Silarus, w której zginął Spartakus.
