Jak rośliny wodne i pirofity przystosowały się do środowiska? Prosze to na jutro!

Np. rośliny wód stojących lub wolno płynących (w tym też niektórych źródeł) utraciło system korzeniowy, lub korzenie pełnią funkcje liści gdyż zawierają chlorofil. Kłącza i rozłogi wielu roślin wodnych są doskonale rozwinięte, służą do gromadzenia materiałów zapasowych i do przytwierdzania do podłoża.Wodne rośliny powiększają powierzchnię chłonna swojego ciała: rośliny zanurzone mają cienkie, nitkowate liście; mogą być małe liście lecz w dużej ilości, lub długie taśmowate. Niektóre rośliny maja liście pływające – maja one aparaty szparkowe w górnej skórce oraz często są błyszczące i skórzaste. Pędy zanurzone w wodzie są wiotkie, elastyczne. Związane jest to z budową anatomiczną: elementy tkanki wzmacniającej, mechanicznej zgromadzone są w środku pędu,a w liściach wzdłuż środka blaszki. Takie rozmieszczenie czyni roślinę elastyczną, zabezpiecza przed zerwaniem nawet przy dużych prądach. Liście całkowicie zanurzone ze względu na sposób pobierania soli mineralnych i przeprowadzania procesu fotosyntezy zbudowane są z cienkościennych komórek pozbawionych nabłonka, komórki miękiszowe są jednakowe, słabo wykształcone tkanki przewodzące. Cechą charakterystyczną gatunków wodnych jest rozwój przestrzeni międzykomórkowych we wszystkich częściach rośliny: liściach, łodygach, korzeniach. Zapewnia to lekkość narządów i ich unoszenie się na wodzie. Rośliny te maja zdolność regulowania ilości gazów znajdujących się w przestrzeniach międzykomórkowych, co umożliwia opadanie lub podnoszenie się roślin w wodzie.Rośliny zanurzone wytwarzają kwiaty zapylane za pośrednictwem wody. Kwiaty męskiewystępują bardzo licznie i produkują duże ilości pyłku szybko przenoszonego przez wodę.Kwiaty żeńskie maja długie, nitkowate znamiona, do których łatwo przykleja się pyłek