opracuj legiony rzymskie

Legiony rzymskie albo legia (łac. legio) to główna i największa jednostka należąca do rzymskiej armii (starożytny Rzym), której podstawą była głównie ciężka piechota. W wyprawach legionów brali udział także kamieniarze, cieśle czy rzemieślnicy. Nazwa legiony rzymskie oznacza dosłownie „pobór”. Na początku, słowo legiony oznaczało całość wojska, czyli wszystkich mężczyzn, którzy zostali powołani pod broń, ale z zaznaczeniem, że byli to obywatele rzymscy. W skład legionów w okresie wczesnej republiki wchodziły: manipuły, centurie, a następnie również kohortie. Legiony rzymskie tworzyły także centurie jazdy, dzielące się na szwadrony i drużyny, oddziały zwiadowcze, inżynieryjne, aprowizacyjne itd.

Legiony rzymskie jest to główna i największa jednostka należąca do rzymskiej armii , której to podstawą była piechota. Pod koniec działania cesarstwa rzymskiego, legion liczył po tysiąc żołnierzy . Legiony rzymskie walczyły w trzech szeregach: hastati, principes i triarii. Żołnierze byli dość dobrze uzbrojeni. Zanim w Rzymie powstało wojsko zawodowe, każdy obywatel między 17 a 46 rokiem życia miał obowiązek w czasie wojny do obrony narodu. Manipuł stanowił najmniejszą jednostkę wojskową, gromadzącą się dookoła sztandaru . Następnie do walki włączali się hastati, później principes. Tylko w sytuacjach zagrożenia, do bitwy włączali się triarri. W 100 roku p.n.e. wódz Mariusz zreformował armię. Wprowadził zaciąg ochotniczy do armii, zwiększył liczebność legionu do 6 tysięcy i podzielił go na 10 kohort, sprawiając, że skuteczność bojowa oddziału wzrosła.