dokładny opis ery prekambryjskiej

Prekambr – nieformalna jednostka geochronologiczna w dziejach Ziemi, obejmująca przedział czasu od powstania Ziemi do początku okresu kambryjskiego, czyli interwał wiekowy od 4,6 mld lat do 542 mln lat temu. Prekambrowi odpowiadają wiekowo dwie formalne jednostki stratygraficzne, eony: archaik, proterozoik oraz starszy od archaiku hadeik uznawany kiedyś za eon, obecnie raczej za jednostkę nieformalną. ERA PREKAMBRYJSKA 4600-570 mln. - pojawienie się cienkiej skorupy ziemskiej z zaczątkami płyt kontynentalnych, - występowanie zlodowaceń na ówczesnych obszarach okołobiegunowych, - powstała platforma wschodnio-europejska - skały prekambryjskie: gnejsy, łupki krystaliczne, granit, - pojawienie się prymitywnych roślin i zwierząt. Era prekambryjska to tradycyjnie era od powstania Ziemi do pierwszych skamieniałości zwierzęcych.Ponieważ odnaleziono starsze skamieniałości, zmieniono określenie na "do eksplozji kambryjskiej". Istnieją różne podziały ery prekambryjskiej. Często rezygnuje się z tego określenia i dzieli się ten okres na:do powstania życia i od powstania życia. Prekambr to bardzo długi okres w dziejach Ziemi (ok. 3,5 mld lat), obejmujący ery: archaiczną i proterozoiczną. Charakteryzuje się bardzo słabym rozwojem świata organicznego. Skały powstałe w ciągu prekambru zawierają bardzo nieliczne skamieniałości organiczne, często trudne do identyfikacji. Jest to okres obejmujący blisko 85% dziejów Ziemi. W czasie jego trwania powstały przemieszczające się w wyniku ruchów płyt litosfery kontynenty, które pod jego koniec utworzyły na krótko jeden superkontynent Pangeę. Z tego okresu pochodzą też najstarsze ślady życia, pojedyncze komórki utożsamiane z bakteriami i sinicami.