wypisz formy walki zbrojnej i ich efekty.

Przekazanie Józefowi Piłsudskiemu dowództwa nad wojskiem przez Radę Regencyjną Bogusz Szymański2009-08-05, ostatnia aktualizacja 2009-08-05 13:24 Polskie formacje wojskowe w służbie Państw Centralnych w latach 1916-1917 Powstałe na mocy wydanego przez cesarzy Niemiec i Austro- Węgier Aktu 5 listopada 1916 roku Królestwo Polskie było przewidziane przez swych twórców głównie jako zachęta dla Polaków do walki po stronie Państw Centralnych. Intencja ta ujawniła się poprzez wydanie 9 listopada przez władze okupacyjne odezwy do mieszkańców Królestwa Polskiego w której zapowiadały utworzenie pod nadzorem niemieckich władz wojskowych wojska polskiego, na czele którego stanąć miał warszawski generał-gubernator gen. Hans Hartwig von Beseler. Odezwa ta, za którą nie szły żadne ustępstwa polityczne, nie przyniosła oczekiwanych skutków, toteż 6 grudnia Niemcy i Austro-Węgry powołały dwudziestopięcioosobową Tymczasową Radę Stanu mającą reprezentować społeczeństwo Królestwa Polskiego wobec władz okupacyjnych i stanowić dla nich ciało opiniodawcze. W ramach Tymczasowej Rady Stanu ustanowiono Komisję Wojskową, która miała się zająć m. in. naborem do wojska, sprawami przemysłu wojennego i popularyzacją idei wojska polskiego. Dyrektorem Komisji Wojskowej mianowano Józefa Piłsudskiego. Trzon nowo tworzonego wojska stanowić miały istniejące dotychczas w ramach Polskiego Korpusu Posiłkowego brygady Legionów Polskich, które 10 kwietnia 1917 roku zostały przekazane spod komendy Austro- Węgierskiej pod komendę gen. Beselera i przemianowane jednocześnie na Polską Siłę Zbrojną - Polnische Wehrmacht (kończąc tym samym formalne istnienie Legionów Polskich, choć faktycznie ich brygady istniały nadal). Rozwój Polskiej Siły Zbrojnej przerwany został przez tzw. kryzys przysięgowy, gdy z inicjatywy Józefa Piłsudskiego większość żołnierzy I i III Brygady odmówiła 9 lipca 1917 roku złożenia powtórnej przysięgi wojskowej (na wierność Państwom Centralnym). W jego efekcie II Brygada (której dowódcą był gen. Józef Haller) ponownie stała się częścią Polskiego Korpusu Posiłkowego podległego władzom austro- węgierskim. Żołnierze rozwiązanych I i III Brygady którzy złożyli przysięgę pozostali w oddziałach Polskiej Siły Zbrojnej, zaś ci, którzy odmówili złożenia przysięgi zostali albo wcieleni do armii austro- węgierskiej i wysłani na front włoski (obywatele Galicji) albo internowani w obozach w Beniaminowie koło Zegrza i Szczypiornie koło Kalisza (obywatele Królestwa Polskiego). Józef Piłsudski, który był inspiratorem kryzysu został w nocy z 21 na 22 lipca 1917 roku aresztowany i wraz ze swym najbliższym współpracownikiem, pułkownikiem Kazimierzem Sosnkowskim, został osadzony jako więzień polityczny w twierdzy w Magdeburgu. Kryzys przysięgowy miał istotne reperkusje polityczne, gdyż doprowadził do dymisji w dniu 25 sierpnia 1917 roku Tymczasowej Rady Stanu, która została zastąpiona przez Komisję Przejściową Tymczasowej Rady Stanu, a następnie przez powołaną 12 listopada 1917 roku Radę Regencyjną. Ogłoszenie niepodległości przez Radę Regencyjną Jesienią 1918 roku coraz wyraźniejsze oznaki rozkładu Państw Centralnych sprzyjały wzrostowi samodzielności Rady Regencyjnej, która 7 października ogłosiła powstanie niepodległej Polski i zapowiedziała powołanie rządu zgody narodowej. 12 października Rada Regencyjna ogłosiła przejście pod swą władzę zwierzchnią Polskiej Siły Zbrojnej oraz nowy tekst przysięgi wojskowej. Jednocześnie wprowadzono nową nazwę na określenie tej formacji, a mianowicie Wojsko Polskie.