Dotyczyła oderwania od Czechosłowacji części jej terytorium i przekazania go Niemcom. Doszło do niej z inicjatywy B. Mussoliniego działającego na prośbę premiera brytyjskiego, który za wszelką cenę chciał uniknąć wojny. Była szczytowym punktem ustępstw polityki francusko-brytyjskiej wobec Niemiec, zwanej "appeasement" (z angielskiego - "uspokojenie", "ugłaskanie"). Eskalacja żądań niemieckich zmusiła Czechosłowację, mimo początkowych ustępstw z jej strony, do wyrażenia 24 września 1938 sprzeciwu wobec nowych żądań dotyczących cesji Sudetów na rzecz Niemiec, a także ustępstw terytorialnych na rzecz Polski i Węgier. Bez udziału Czechosłowacji podpisano 30 września 1938 układ. Upoważnił on Niemcy do zaboru Sudetów. Tereny te zajmowały powierzchnię 39 tys. km2 (co stanowiło jedną piątą terytorium Czechosłowacji) i zamieszkane były przez 3 mln 300 tys. ludzi, w większości Niemców sudeckich, w tym także przez 800 tys. Czechów. Rząd Czechosłowacji musiał także zwolnić ze służby w wojsku i policji wszystkich pragnących tego Niemców sudeckich oraz zwolnić z więzień tych Niemców sudeckich, którzy odbywali kary za przestępstwa polityczne. W zamian za to Wielka Brytania i Francja zagwarantowały nowe granice czechosłowackie. Polska inkorporowała Zaolzie. W wyniku I arbitrażu wiedeńskiego z 2 listopada 1938 Węgrzy zajęli południową Słowację i Ruś Zakarpacką. Niemcy zajmując Sudety uzyskały dobrze umocnione tereny, a także wielkie zakłady przemysłowe, w tym zakłady wojskowe Škoda o zdolności produkcyjnej równej ówczesnemu przemysłowi zbrojeniowemu Anglii.
