2 czerwca 1941 roku Dziś dotarliśmy z rodzicami do Grodziska. Nie wiem ile będzie ta wojna jeszcze trwała.Wczoraj Niemcy rozstrzelali mojego dziadka. Rodzice tracą już nadzieję, ja już ją straciłem. Jutro wyruszamy w podróż do Pragi, nie możemy długo siedzieć w jednym miejscu ponieważ łatwiej jest nas wytropić. 5 czerwca 1941 roku Udało się! Z wielkim trudem dotarliśmy do Pragi. Ojciec jest ranny w nogę... chyba wdało się zakażenie a o surowice trudno. Przez 2 dni nic nie jadłem ponieważ prowiant nam się szybko skończył. Nie wiem ile ta głodówka będzie jeszcze trwać, mam nadzieje że nie umrę. 7 czerwca 1941 roku Mojemu ojcu amputował lekarz nogę, niestety to koniec jego wędrówki z nami, nie rozumiem czemu już nie widzi sensu w życiu. Matka ma depresję postanowiła już że zostanie z tatą, a ja mam dalej ociekać. Czemu nie mogę zostać z nimi?! Za dwie godziny wsiadam w pociąg do Sarajewa. 12 czerwca 1941 roku Szczęśliwie dojechałem do Sarajewa, jedak dochodzą mnie słuchy że Praga została zbombardowana przez samoloty Niemieckie. Mam nadzieje że rodzicom się nic nie stało. Kończę już pisać pamiętnik ponieważ kartki mi się kończą a o dobry zeszyt trudno poza tym pieniędzy już nie mam. Moim dalszym celem ucieczki i ratowania życia będzie podróż na Cypr.
