Omów wzorce kobiecego piękna w literaturze i malarstwie różnych epok.

kobieta przez stulecia uznawana była za symbol piękna i doskonałości. Oczywiście jej obraz był charakterystyczny dla każdej z epok i przeważnie skrajnie od siebie różny ze względu na zmienność środowiskową,epokową itp. Dla przykładu wystarczy spróbować porównać i znaleźć podobieństwa pomiędzy kobietami z barokowych obrazów Paula Rubensa a współczesnymi kobietami kolorowych magazynów. Różnice są chyba aż nadto widoczne, pomimo że stanowiły one,albowiem stanowią wzorce kobiecego piękna w swoich czasach. Osobiście uważam, że każda kobieta ma w sobie coś pięknego i nie chodzi mi tu oczywiście wyłącznie o wygląd zewnętrzny. Kobieta jako obiekt uczuć i uwielbienia mężczyzn jest więc również stale obecna w naszym zmiennym dziedzictwie kulturowym. Wystarczy jedynie wspomnieć o Tristanie i Izoldzie czy szekspirowskiej parze kochanków Romeo i Julii. Bo czy Romwo mógłby istnieć bez swej ukochanej?Oczywiście że nie!Są oni nierozłączni, stanowią całość,kochają się ponad wszystko. Kobieta jako muza jest również bardzo rozpowszechnioną i powielaną przez artystów rolą niewiasty w literaturze i sztuce. Już w starożytności poeci w inwokacjach do swoich eposów zwracali się do antycznych bogiń z prośbą o natchnienie i pomoc w akcie tworzenia.Te uzasadnienie rownież znajdziemy w ksiązkach,opowieściach..W dalszym ciągu kobieta nabierała coraz to odważności.Pomimo wyraźnej dyskryminacji, przez stulecia kobiety były ozdobą literatury i sztuki. Ich bior czy zachowanie były tak interesujące, że już pod koniec XIX wieku stały się one równorzędnymi z mężczyznami bohaterkami dzieł literackich. Autorzy docenili niepowtarzalność kobiecej natury-piekna, za co należy im się nasze uznanie. Mysle ze pomoglam :)