Myślę, że tytuł noweli Stefan Żeromskiego brzmiący ,,Syzyfowe prace" jest słuszny. Uważam tak, ponieważ głowny bohater- Marcin Borowicz żył w czasach gdy w Polsce przeprowadzana była rusyfikacja. Zarówno młodzież jak i dzieci uczęszczające do szkół edukowane były w języku Rosyjskim. Zniesiono język polski i karano za używanie go na lekcjach. Młodzież spotykała się potajemnie aby czytać polską literaturę. Powstało kilka takich potajemnych stowarzyszeń. Marcin Borowicz zawsze uważał Polskę jako swoją jedyną ojczyznę i przez jakiś czas przeciwny był natrętnej rusyfikacji. Jednak w późniejszym czasie uległ jej. Zaczął traktować język polski ze złością i obrzydzeniem. Mogłoby się wydawać że nie było już możliwości odnowienia w nim szacunku dla ojczyzny, ale po tym, jak został przyłapany z pistoletem przez nauczyciela, nie wyrzucono go ze szkoły, a fakt ten przypisał swej nieżyjącej matce jako wstawiennictwo. Tak więc Marcinek odzyskał całkowity szacunek dla Polski i języka. Uważam że tytuł Syzyfowe prace" jest jak najbardziej trafny, ponieważ Rosyjscy nauczyciele bez przerwy starali się zrusyfikować młodzież, ale nie udało im się to. Mimo długo trwających starań, polska młodzież znalazła sposób aby kontynuować naukę w języku ojczystym.
