ŚWIĘTY WALENTY patron zakochanych całego świata oraz umbryjskiego miasta Terni, oddalonego o 100 km od Rzymu, w którym przyszedł na świat w roku 175. Poświęcając swoje życie pełnieniu duszpasterskiej posługi dla wspólnoty chrześcijan tegoż miejsca zyskuje również poważanie ze strony ludności całego regionu. Wieść o cudach, które czynił Święty dotarła Rzymu, gdzie papież Felicino nadaje Walentemu sakrę biskupią i mianuje pierwszym biskupem Terni, gdzie do dnia dzisiejszego spoczywają Jego szczątki. Jego imię było zawsze kojarzone z miłością, a wszystko za sprawą jednego epizodu, o którym wspomina legenda. Mianowicie Walenty jako pierwszy pobłogosławił miłości między pogańskim legionistą a młodą chrześcijanką. W ślad za nimi wielu również zapragnęło otrzymać takowe błogosławieństwo z rąk tego świątobliwego biskupa, Na pamiątkę tego wydarzenia corocznie w bazylice Św. Walentego w Terni odbywają się odchody tak zwanego święta obietnicy miłości.
Biografia Św. Walenty z wykształcenia lekarz, z powołania duchowny. Żył w IIIw. w Cesarstwie rzymskim za panowania Klaudiusza II Gockiego. Cesarz ten za namową swoich doradców zabronił młodym mężczyznom wchodzić w związki małżeńskie. Uważał on, że najlepszymi żołnierzami są legioniści nie mający rodzin. Zakaz ten złamał biskup Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został za to wtrącony do więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika. Legenda mówi, że jego narzeczona pod wpływem tej miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: "Od Twojego Walentego". Egzekucję wykonano 14 lutego 269r. Osobę księdza Walentego należy uznać za bardzo tajemniczą, wręcz legendarną. Pierwsza wzmianka o kapłanie pochodzi dopiero z roku 1719 z protokołu powizytacyjnego ks. biskupa Eliasza von Sommerfelda. Nie wymienia się w niej jednak imienia księdza, który w roku 1433 mimo szalejących na Śląsku wojen husyckich pospieszył do chorej kobiety mieszkającej w nieistniejącej już dzisiaj osadzie Bijasowice leżącej nieopodal Jankowic. Kolejne źródła dotyczące księdza pochodzą z prac: Karola Miarki "Husyci na Górnym Śląsku" (1865), Augustyna Weltzla "Historia miasta Żory na Górnym Śląsku" (1888) i z artykułu zamieszczonego w "Schlesisches Kirchenblatt" (1875), księdza Władysława Długołęckiego "Parafia Jankowicka i jej pamiątki według źródeł historycznych i podania ludowego" (1900) i kilku innych. Wydarzenia związane z osobą księdza Walentego takie jak: ukrycie Przenajświętszego Sakramentu w dziupli starego dębu, śmierć kapłana z rąk husytów oraz odnalezienie Hostii, możemy rozpatrywać w kategoriach cudu Eucharystycznego. Tak czyni zresztą ksiądz Feliks Reiners w książce "Chleb żywota. Pokarm dusz w czasie ziemskiej pielgrzymki. Szczegółowy wykład o Najświętszym Sakramencie Ołtarza, środowisku i słońcu wiary katolickiej niezgłębionem źródle łask Kościoła świętego" wydanej w Przemyślu w roku 1913. Według Joan Carroll Cruz, amerykanki, autorki publikacji "Cuda Eucharystyczne i Eucharystyczne zjawiska w życiu świętych" (wydawnictwo Exter, Gdańsk 2002), cuda Eucharystyczne mogą przyjmować różne postaci i wiążą się z takimi wydarzeniami jak: kradzież hostii i jej profanacja, brak wiary księży w przemianę chleba w Ciało i wina w Krew Chrystusa, posty,
Św. Walenty był z wykształcenia lekarzem, z powołania duchownym. Żył w III w. w Cesarstwie Rzymskim, za panowania Klaudiusza II Gockiego. Cesarz, za namową swoich doradców, zakazał udzielania ślubu młodym mężczyznom, twierdził bowiem, że najlepszy żołnierz, to żołnierz bez rodziny. Biskup Walenty złamał ten zakaz, błogosławiąc i udzielając ślubów, często bez zgody rodziców, młodym parom. Dlatego uważany jest za patrona zakochanych. Gdy dowiedział się o tym cesarz, kazał wtrącić go do więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce strażnika. Dziewczyna rzekomo odzyskała wzrok, ale znowu nie spodobało się to cesarzowi. Kazał zabić biskupa. Walenty napisał list do dziewczyny, podpisując się "Od Twojego Walentego". Egzekucję wykonano 14 lutego 269 r., który dziś nazywamy Świętem zakochanych, czyli Walentynkami, upamiętniając biskupa.
