Romeo Drwi z blizn, kto nigdy nie doświadczył ran. (Julia ukazuje się w oknie) Julia... Ona jest naprawdę piękna. Taka delikatna, spokojna, opanowana. Och, gdybym tylko mógł powiedzieć jej, co czuję. Naprawdę ją kocham. Tak jak się o tym mówi, śpiewa, pisze. To nie jest takie byle-co. To jest najprawdziwsze uczucie, którego nie umiem opisać. Brakuje mi jej, wciąż chce być przy niej... Julia Romeo! Romeo Cicho! Coś mówi. Do mnie mówi, mnie słyszy! W nocy jesteś mi przewodnikiem, to ciebie, kochana potrzebuję, z tobą pragnę być, przy tobie żyć. Julia Romeo! Mój Romeo, ale jak daleki. Zostaw rodzinę, wyrzecz się nazwiska! Ale jeśli tego nie dasz rady zrobić, to daj mi słowo, że będziesz mi wierny, a ja przestanę nazywać się Kapulet! Romeo Mam coś powiedzieć, czy nadal słuchać? Julia Romeo! Zostaw rodzinę! Ja na ciebie czekam! Jesteś moim kochanym, ale nazwisko twoje moim rodzicom się nie podoba. Proszę, Romeo! będzie nadal sobą, ale nazwisko porzuć. Romeo Będę twoją miłością. Ty będziesz moją. Wtedy porzucę nazwisko. Julia Ktoś ty, że w nocy śmiesz do ogrodu wchodzić? Romeo Nie mogę powiedzieć. Nie będziesz chcieć rozmawiać. Zrozum, że nasze rodziny są sobie wrogie. Julia Słyszę doskonalę. To ty?! Monteki?! Mój Romeo?! Romeo Nie będę nazywał się Monteki, ani imię moje nie będzie Romeo jeśli to tobie niemiłe. Julia Jak wszedłeś? Przez mur? On jest za wysoki. Uciekaj, jeszcze ktoś cię zobaczy! Romeo Miłość nie zna granic, Julio. Przyszedłem do ciebie, bo chciałem i nic nie zmieni mojej decyzji. Julia Zabiją cię jak cię zobaczą! Romeo Nie dam się pokonać. Ty mnie swoją miłością zniewoliłaś. Julia Kochasz mnie? Ale naprawdę? Nie na chwilę. Nie dla przyjemności. Tak prawdziwie? Romeo.... Romeo Kocham, Julio. Jak nikogo innego. Przysięgam... Julia Nie przysięgaj! Ważne, że tu jesteś. Tylko to się liczy. Ale teraz idź, bo nas ktoś jeszcze usłyszy. Dobranoc! Kocham cię!
