Barok objawił się jednocześnie w Anglii Elżbiety I , na której dworze tworzyli John Dowland (1563-1626)i John Adson (1587-1640), jak i we Włoszech, gdzie przeważał szkoła wenecka skupiona wokół takich muzyków jak:Claudio Monteverdi (1567-1643)czy Adriano Banchieri (1568-1634).Rozwój weneckiej opery i instrumentalnej formy muzycznej, jaką jest sonata umożliwił komponowanie o wiele bardziej wyrafinowanej muzyki niż kiedykolwiek przedtem. Zamilkły renesansowe rubaszne dźwięki, ustępując miejsce typowej dla baroku dojrzałego elegancji. Jean-Baptiste Lully (1632-1687) położył podwaliny pod francuską odmianę opery, tzw. "opero-balet". Hiszpanię w nowa muzyczną epokę wprowadził Cabanilles y Barrerá (1644-1712). W Niemczech (Dietrich Buxtehude (ok. 1637-1707)i Johann Pachelbel (1653-1706)) i Anglii (John Abell (1652-1724)) nastąpił wspaniały rozwój muzyki organowej.Pod koniec wieku XVII Anglicy doczekali się własnej odmiany opery, w której celowali Henry Purcell (1659-1695) i jego brat Daniel Purcell . Na przełomie wieków XVII i XVIII Arcangelo Corelli (1653-1713) i niezależnie od niego Giuseppe Torelli stworzyli typową dla późnego baroku formę muzyczną jaką jest concerto grosso - koncert trzyczęściowy oparty na barokowej sonacie (allegro-andante-allegro). Formę tę szybko przyswoili sobie liczni kompozytorzy we Włoszech, Anglii, Niemczech i Holandii. Holenderskim wirtuozem concerto grosso był Henrico Albicastro (1660-1730). We Francji concerto grosso musiało rywalizować z rodzimymi formami muzycznymi. W Polsce życie muzyczne uległo skostnieniu i zatraciło innowacyjność. Typowym polskim kompozytorem okresu był Grzegorz Gerwazy Gorczycki (ok. 1667-1734) tworzący wciąż według założeń muzyki wczesnobarokowej.
Referat na temat "Najwięksi kompozytorzy epoki baroku"
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź