Mieszkanie to dusza człowieka. Z jednej strony tak, ale istnieje mnóstwo powodów, aby tą mysl obalić. Zwykle po wprowadzeniu sie do nowego mieszkania, każdy urządza je na swój gust. Typów i gustów jest tyle , co ludzi. Są , owszem trendy, ale właśnie - nie każdego na to stać. Można się pomylić, oceniając ludzi po wyglądzie jego mieszkania. Jednak... Przypuścmy , ze wchodzimy do pokoju nastolatka, który ma ściany pokryte plakatami zespołu havy-metalowego. W tym momencie jest dla nas jasne jakie ma upodobania, skąd się bierze jego wygląd czy sposób jego zachowania. Jest to argument, mówiący,że jego mieszkanie odzwierciedla jego duszę. Kolejne mieszkanie jest barwne, pokryte kolorowymi plamami, a wewnątrz znajduje się mnóstwo rysunków, indywidualnych dzieł lokatora mieszkania - to także jest pomieszczenie , po którym możemy poznać cechy mieszkańca - od wejścia wiadomo, że mamy do czynienia z artystą. Jeśli do tego dodaać jego wygląd, równie charakterystyczny dla tej grupy artystów, to juz nic nie pozostawia wątpliwości, z kim mamy do czynienia. Ale istnieje wiele mieszkań, nie odzwierciedlających naszych zachowań, czy upodobań, ze względów finansowych. Bo co z tego, że kochamy sztukę ( obrazy słynnych malarzy, rzeźby ), skoro nie możemy ich zakupić, powiesić? Czy wtedy jesteśmy niegodni twerdzenia,ze jesteśmy specjalistami w dziedzinie sztuki? Ależ absolutnie nie. Więc ta teoria nie jest do konca prawdziwa. Nie zawsze się sprawdza. Teza ta jest godna obalenia. Można porównać to z powiedzeniem " nie szata zdobi człowieka", gdzie przecież nie możemy oceniać ludzi po wyglądzie, tylko po tym jakimi ludźmi są. Mieszkanie to ciąg dalszy wyglądu, przedłużenie ubioru, więc nie możemy uważać, że tak , jak ktoś mieszka takim jest człowiekiem.
