Akcja powieści rozgrywa się w IX wieku w nadgoplańskim kraju. W grodzie Kruszwica władzę sprawuje despotyczny Popiel. Jego żona - Brunhilda podjudza go do mordu, aby zapewnić władzę swojemu synowi. Dowodca drużyny księcia - Piastun, po kolejnych zabójstwach opuszcza gród. Popiel wysyła za nim szpiega Znoska. Z pomocą Piastunowi przychodzi Ziemowit, który ratuje również piękną Diwę, w której się zakochuje ze wzajemnością. Ona została poświęcona Bogom, więc nie może się z nim ożenić. Ojciec Diwy zostaje zamordowany przez Popiela. Jej matka idzie z nim na stos. Dziewczyna myśli, że jest to kara bogów za to, że pokochała Ziemowita, toteż w noc Kupały, kiedy Ziemowit próbuję ją porwać rani go i ucieka do świątyni, myśląc że nie żyje. Wszystkie zbrodnie Popiela powodują bunt ludu. Ziemowit i Piastun stają na czele powstania. Popiel wzywa na pomoc Wikingów. Książe zostaje zmuszony do samoobrony i ukrywa się w wieży swego grodu. Księżna truje wszystkich niezdatnych do walki. Jej syn umiera po zjedzeniu resztek zatrutej kaszy, a ona wpada w szał. Myszy zjadają zapasy zbożą, a Popiel przeklina bogów i ginie rażony piorunem. Ziemowit zostaje wybrany na nowego księcia
