Artykuł do gazety o miłości Tristana i Izoldy.

Miłość Tristana i Izoldy od początku była skazana na ciągłe niepowodzenia. Ich miłość była niemożliwa i nieidealna. Wypili oni bowiem napój miłosny, dzięki któremu musieli się kochać do końca życia, nawet wbrew wszelkim zasadom. Izolda i Tristan kochali się, a jednocześnie cierpieli, ponieważ nie mogli być razem i musieli odwoływać się do kłamstw i oszustw. Z punktu widzenia współczesnego człowieka jest to miłość z marzeń, niespotykana w prawdziwym, szarym świecie. Może wydawać się nieprawdopodobna. W dzisiejszych czasach trudno jest znaleźć osobę, z którą spędziłoby się całe życie. Młodzi ludzie często rezygnują z takiej miłości i wybierają łatwiejszą, bezproblemową. W utworze ukazana jest ona jako niszcząca siła, nad którą nikt nie może zapanować. Tristan i Izolda kochali się bardzo silną miłością. Dla nastolatków takie uczucie jest nierealne i nieprawdopodobne, ponieważ często zmieniają swoje obiekty westchnień. Miłość bohaterów książki jest dla nas, młodych ludzi, bajkowa, trudna do zrozumienia. Ich uczucie było piękne i niepowtarzalne. Myślę, że każdy z nas chociaż w małym stopniu chciałby takie coś przeżyć. Dla chłopców może wydać się nudna, ale dziewczęta uznałyby ją za cudowną, jak z marzeń. Czasami możemy zastanawiać się, czy takie uczucie istnieje. Osobiście uważam, że miłość Tristana i Izoldy ukazana w książce jest niepowtarzalnym, szczerym uczuciem, które dla współczesnego człowieka może okazać się niezrozumiałe. Ich miłowanie powinno być wzorem do tego, aby szanować ukochane osoby, nie pozwolić im odejść.