Balladyna jest główną bohaterką dramatu. Razem ze swoją matką (wdową) i młodsza siostrą Aliną mieszkała w lesie. Wdowa szanowała obydwie córki, jednak bardziej dopingowała Balladynie. Balladyna natomiast kochała swoją matkę na trochę inny sposób. Mówiła, że ją kocha, mówiła, że ją szanuje, ale tak naprawdę było inaczej. Swojej siostry Aliny nienawidziła, była o nią zazdrosna. Kirkorowi mówiła, że go kocha, aby zdobyć jego bogactwo i stać się sławną. Jej matka nazywała ją często Bladyną, co oznacza, że Balladyna byłą bladą dziewczyną. Kirkor mówił o niej tak: " Starsza jak śniegi, z alabastrów, pod rzęsą ma węgle, ta jako złote zorzy aniołki (...)" Balladyna była żądna władzy, chciwa, przebiegła i fałszywa. Chciała być sławna, bogata i mieć władzę. Pragnęła wszystkiego co mógłby jej dać Kirkor.
