Konflikty zbrojne po IIWŚ, taka treść zadania. Jeśli ktoś jest w stanie pomóc, byłabym wdzięczna.

1. Afganistan – grudzień 1979 r. – wojska radzieckie wkraczają do Afganistanu, władzę obejmuje rząd Babraka Karmala; – interwencja radziecka powoduje długotrwałą wojnę partyzancką, w której mudżahedinów walczących z wojskami okupacyjnymi wspiera m.in. Pakistan i Stany Zjednoczone; – 15 luty 1989 r. – ostatnie wojska radzieckie opuszczają Kabul; niedługo później rozpoczyna się mordercza wojna pomiędzy dowódcami zwycięskich mudżahedinów; – marzec 1995 r. – zwycięska ofensywa talibów (uczniów pakistańskich szkół religijnych) daje im władzę prawie w całym Afganistanie, opór talibom stawiały jedynie wojska Ahmeda Szacha Massuda (kontrolował tylko niewielką część kraju); – zamach na World Trade Center (11.09.2001) zbiegł się z zamachem na Massuda (zmarł 14 września), co pozbawiło opozycję charyzmatycznego przywódcy; – 7 października 2001 wojska amerykańskie rozpoczynają bombardowanie pozycji Talibów, a wkrótce wojska Sojuszu Północnego rozpoczynają ofensywę, w listopadzie zostaje zdobyty Kabul, a na początku roku 2002 talibowie tracą władzę praktycznie w całym Afganistanie; – premierem Afganistanu zostaje Hamid Karzaj; – mimo zwycięstwa nad talibami sytuacja w Afganistanie nadal jest niestabilna, a NATO musi utrzymywać w tym kraju dość znaczący kontyngent sił zbrojnych (głównie amerykańskich). 2. Konflikty w Afryce (RPA, Zair, Ruanda i Burundi) a. RPA – w czasach kolonialnych tereny obecnej RPA zasiedlają osadnicy angielscy i holenderscy, ci ostatni zwani Burami tworzą państwa Transwal i Orania; – na początku XX w. w wyniku okrutnej wojny Wielka Brytania podbija państwa burskie; – w 1910 r. powstaje Związek Południowej Afryki, który jest dominium brytyjskim i prowadzi politykę apartheidu (segregacji rasowej); – 1961 r. – utworzenie niezależnej Republiki Południowej Afryki, państwa stopniowo coraz bardziej izolowanego na arenie międzynarodowej ze względu na politykę apartheidu; – wieloletnią walkę z polityką segregacji rasowej prowadzi Afrykański Kongres Narodowy (ANC) na czele z Nelsonem Mandelą; – stopniowa likwidacja apartheidu prowadzona w latach 1989–94 przez prezydenta Frederika de Klerka prowadzi do demokratyzacji kraju; pierwszym prezydentem wybranym w wolnych wyborach zostaje Nelson Mandela (1994 r.); – w 1999 r. Mandela odchodzi na polityczną emeryturę, prezydentem zostaje Thabo Mbeki. b. Ruanda i Burundi – w obu tych państwach trwają konflikty między rządzącą mniejszością z plemienia Tutsi, a plemionami Hutu; – ostatni krwawy konflikt rozpoczyna się w 1994 r. i doprowadza do wymordowania co najmniej pół miliona ludzi; – jak na razie władzę w obu państwach sprawują Tutsi. c. Zair-Kongo – dzisiejsze państwo Zair-Kongo było kolonią belgijską, która niepodległość uzyskuje w 1960 r.; – od początku powstania państwa trwają walki wewnętrzne, szczególnie zacięte o niezwykle bogatą w surowce naturalne prowincję Katanga; – zwycięstwo w wojnie domowej odnosi Mobutu Sese Seko, który przejmuje niepodzielną władzę w 1965 r.; – w latach 1996–97 dochodzi do ponownej wojny domowej; Mobutu zostaje obalony, a władzę przejmuje Laurent Desire Kabila, jednak i on wkrótce musi zmagać się z buntami zagrażającymi jego władzy, dopiero śmierć Kabili i przejęcie władzy przez jego syna uspokajają sytuację w tym państwie. d. inne państwa afrykańskie Sytuacja polityczna w całej czarnej Afryce jest daleka od stabilizacji. Mniejsze lub większe konflikty mają miejsce w Liberri, Sierra Leone, Sudanie, Czadzie, Kenii, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Kongo-Brazaville. W wielu państwach rządy dyktatur wojskowych mogą wkrótce doprowadzić do nowych wojen. 3. Konflikty w Azji (Sri Lanka, Indie, Kambodża) a. Sri Lanka (dawniej Cejlon) – w 1948 r. uzyskuje niepodległość; – preferowanie przez władzę ludności syngalezkiej budzi sprzeciw mniejszości tamilskiej (25% ludności); – pogromy ludności tamilskiej w stolicy kraju Colombo powodują uaktywnienie się ugrupowania terrorystycznego Tamilskie Tygrysy (1983 r.) i wybuch wojny domowej; – 1987 r. – indyjskie siły pokojowe zostają wysłane na Sri Lankę; zaangażowanie Indii w konflikt z Tamilami prowadzi do zamordowania przez Tamilów byłego premiera Indii Rajiva Gandhiego (1991 r.); – mimo wycofania wojsk indyjskich ze Sri Lanki konflikt syngalezko-tamilski pozostaje nie rozwiązany, a Tamilskie Tygrysy ciągle organizują niezwykle krwawe zamachy; – w roku 2002 rozpoczęły się kolejne rokowania pomiędzy Tamilami i Syngalezami, po tym jak Tamilskie Tygrysy zgodziły się na rozległą autonomię, rezygnując na razie z pełnej niepodległości. b. Kambodża – niepodległość uzyskuje w 1953 r.; – w 1970 r. w wyniku wojskowego zamachu stanu rządy przejmuje prozachodnio nastawiony generał Lon Nol; – 1975 – kraj zostaje opanowany przez jeden z najbardziej zbrodniczych reżimów Czerwonych Khmerów na czele z Pol Potem (wymordowują niemal połowę ludności Kambodży); – 1979 r. – kres reżimowi Pol Pota przynosi interwencja wietnamska, władzę obejmują prowietnamscy komuniści, a Czerwoni Khmerzy rozpoczynają wojnę partyzancką; – w latach 1991–93 kontrolę nad Kambodżą przejmuje ONZ, starając się doprowadzić do pojednania zwaśnionych stron i odbycia demokratycznych wyborów; – 1993 r. – w wyniku wyborów powstaje rząd mający dwóch premierów: komunistę Hung Sena i monarchistę księcia Ranariddha; – 1997 r. – Hung Sen wygania swego współpremiera z kraju i sam obejmuje pełnię władzy; – 1998 r. umiera Pol Pot, Czerwoni Khmerzy podporządkowują się Hung Senowi. c. Inne kraje azjatyckie Większość konfliktów rozgrywających się w państwach azjatyckich została opisana w tym lub poprzednich rozdziałach (Chiny, Indie, Izrael, Afganistan). 4. Druga wojna w zatoce (inwazja na Irak) – od czasu przegranej wojny o Kuwejt iracki dyktator Saddam Husajn uchyla się od wypełnienia zobowiązań pokojowych; – w roku 2003 prezydent USA George Bush zagroził, że jeżeli Irak nie zacznie natychmiast wypełniać swoich zobowiązań, to USA zaatakują to państwo; – 20 marca 2003 r. wojska brytyjskie i amerykańskie bez poparcia ONZ zaatakowały Irak i w ciągu niecałego miesiąca pokonały armię Saddama Husajna; – od początku operacja amerykańsko-brytyjska wywoływała bardzo silne protesty na całym świecie, a w szczególności we Francji i w Niemczech, z drugiej strony Amerykanie zostali zdecydowanie poparci między innymi przez Polskę (wysłała do Iraku jednostkę sił specjalnych GROM); szybkie zwycięstwo koalicji załagodziło spory, chociaż ich nie rozwiązało; – po zwycięstwie Irak został podzielony na trzy strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską i polską; – sytuacja w Iraku jest bardzo niestabilna, mnożą się zamachy, w których codziennie giną nie tylko żołnierze koalicji, ale i przedstawiciele ONZ, Saddam Husajn nie został złapany, nie udało się także utworzyć władz irackich.