Kochany Janie Pawle II, Po policzkach spływają mi łzy, jestem smutna. Bo Twój głos rozbrzmiał we mnie, jak wzruszająca nuta. Twój głos przyniósł mi ulgę, a zarazem ciężar. Czy to dobrze, czy to źle? Może jestem chora... Chwileczkę! Chyba wiem... To miłość, tęsknota. Nie ma co płakać! Pewnie jesteś szczęśliwy u Boga. Czy tam są łóżka? Okropnie jestem zmęczona. Czy istnieją niebiańskie lody? A czy istnieje u Was poczta? Ciekawe... Ach! Wiem, pocztę przejdzie modlitwa! A czy mój list zmieści się w skrzynce pocztowej? Ach! Ile ja Ci chcę napisać! Mam lepszy pomysł! Będę grzeczna! Wtedy Przyjdę do Ciebie, do nieba! I wtedy przegadamy całyyy dzień ! Pamiętaj Przygotuj dla mnie ciasteczka! Bo droga do nieba jest ciężka... Ale bardzo warta! Za pomocą Twoich nauk, jestem w stanie tam zdążyć do jutra. Chcę przeobrazić się w aniołki. Czy urosną mi skrzydła? Kocham Cię, Betty. Pozdrów: Aniołki Boga Jezusa Trójcę Świętą I wszystkich świętych. I samego siebie! tak sie sklada ye lubie pisac wiersye hehŁD
