MEZOPOTAMIA to kraina na Bliskim Wschodzie, rozciągająca się w dorzeczu rzek, Eufratu i Tygrysu. Dziś przeważnie pustynna, w czasach starożytnych - dobrze zagospodarowana, pokryta siecią kanałów i urządzeń nawadniających; region rolniczy. BABILOŃCZYCY I ASYRYJCZYCY TWORZĄ W MEZOPOTAMII 2 PAŃSTWA WZAJEMNIE SIĘ ZWALCZAJĄCE. Ale między sposobem budowania nie było znaczącej różnicy. Na obszarze Starego Miasta wznosiły się najwspanialsze budowle - kilka pałaców królewskich, a wśród nich słynny pałac letni, znany z tzw,. wiszących ogrodów Semiramidy. Z wielkich babilońskich budowli nie ocalało nic. Przetrwały z okresu późniejszego fragmenty NEOBABILOŃSKIEGO pałacu Nabuchodonozora o 4 dziedzińcach i sali tronowej o wymiarach 57x17 m , z konstrukcją sklepioną wspartą na dwóch szeregach kolumn. PAŁACE tego typu były cytadelami i łączyły się z przyległymi budowlami, tworząc obszar ufortyfikowany kilkoma rzędami murów z wieżami obronnymi. PAŁACE ASYRYJSKIE wznoszono amfiladowo na sztucznym tarasie, dookoła kwadratowych dziedzińców. Kompleksy budynków z cegły suszonej i z płaskimi dachami wieńczyły zręby o zębatych balustradach. Główne sale miały bogato zdobione ściany kosztownym drewnem, płytami alabastrowymi i ornamentami freskowymi. Tematyką fresków były sceny z polowań, wojen oraz dekoracje o motywach geometrycznych ze świata zwierzęcego i roslinnego. Przykładem pałacu obronnego: pałac Sargona w KHORSABAD, obudowany masywnymi murami i basztami, z całym szeregiem wewnętrznych dziedzińców. Pozdrawiam:)
Materiałem budowlanym była suszona na powietrzu cegła. Wypalonej cegły używano tylko przy najwspanialszych budowlach. W budownictwie sepulkralnym stosowano kopułę wznoszoną dzięki kamiennym wspornikom.
