omeo i Julia to utwór, który wywarł ogromny wpływ na twórczość literacką. Na gruncie polskim był inspiracją dla wielu pisarzy. Para kochanków z Werony stała się powszechnie znanym symbolem miłości nie znającej ograniczeń, pięknej i wzruszającej. Dramaturgia Szekspira odcisnęła swój ślad na dziełach literackich, filmowych, muzycznych... Najbardziej jednak zauważyć go można w twórczości dramatycznej i poetyckiej. Romeo i Julia jak opowieść o miłości inspirowała poetów, podejmujących refleksję nad uczuciem łączącym dwoje ludzi, albo skłaniała do lirycznego przetworzenia słynnej historii miłości. Symboliczne już imiona bohaterów tragedii Szekspira funkcjonują niekiedy jako pewnego rodzaju hasło wywoławcze odnoszące do zagadnienia miłości i śmierci, wyzwalające nastrój znany z utworu Romeo i Julia. Konkretnych przykładów takich nawiązań można by wymienić bardzo wiele. Skupimy się raczej na kilku wybranych z literatury polskiej o spróbujemy określić, jak Szekspirowski motyw tragicznej miłości w nich funkcjonuje. Jednym z najbardziej znanych odniesień poetyckich do dramatu Szekspira jest z całą pewnością wiersz Cypriana Norwida W Weronie. Autor w poetyckiej refleksji ujmuje stosunek ludzi i natury do faktu tragicznej śmierci zakochanych, spowodowanej sporem ich rodzin. Znamienna ostatnia zwrotka wyjaśnia, jakie znaczenie ma dla ludzi ta historia. Dramat młodych kończy się z chwilą ich śmierci, po niej następuje wyciszenie emocji i sporów, panuje pokój. Aluzja literacka do utworu Romeo i Julia jest tu zaledwie pewnym impulsem dla czytelnika, który sam musi podjąć wysiłek interpretacji tej niedookreślonej sytuacji lirycznej, sam musi wyrobić sobie pogląd, czym dla niego jest symbol Werony.
