Adam mickiewicz urodził się 24 XII 1798 r w Zaosiu koło Nowogródka,zmarł 6 XI 1855r w Konstantynopolu.Był synem Mikolaja /adwokata /i Barbary z Majewskich.Po ukończeniu szkół dominikańskich w Nowogródku wstąpił w 1815 r na uniwersytet w Wilnie.Od września 1819r objął posadę nauczyciela szkoly średniej w Kownie.W tym czasie należał do Towarzystwa Filomatów oraz tainego Towarzystwa Filaretów.Z tego powodu został osadzony w więzieniu,gdzie przebywał od 23X 1823 do 21IV 1824r,następnie zostal zesłany do Rosji.Przebywał w petersburgu,Odessie i Kownie.W Rzymie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowegoW kwietniu 1831 wyruszył przez Genewę i Paryż do Wielkopolski.W 1834r ożenił się z Celiną Szymanowską.W latach 1840-1844 był profesorem w katedrze literatury słowiańskiej utwarzonej w College de France.W lutym1848 przebywał w Rzymie,gdzie uzyskał audiencję u papieża Piusa IX.we wrześniu 1855 r wyjechał do Konstantynopola z zamiarem tworzenia tam oddziałów polskich mających wystąpic przeciwko Rosji.W mieście tym zmarł prawdopodobnie na cholerę.Jego prochy zostały przewiezione do Paryża,a obecnie przebywają w podziemiach katedry wawelskiej. Twórczość: W tomach poezji wydanych w 1822 i 1823 r obejmujących Ballady i romanse,II i IV cz.Dziadów oraz powieści Grażyna wprowadził jako pierwszy elementy romantyczne,W Rosji napisał Sonety krymskie i Konrada Walenroda.W 1832 r napisał III cz.Dziadów,a w 1834 r napisał Pana Tadeusza.
