Osłabienie Rosji w wyniku wojny krymskiej (1853-56) i zjednoczenie Włoch dały nadzieje na dalsze sukcesy ruchów narodowych w Europie. Skłoniły one Polaków do tworzenia tajnych niepodległościowych ugrupowań politycznych, np.: Koło Oficerskie Z. Sierakowskiego, Związek Trojnicki, koła N. Jankowskiego, K.K. Majewskiego, E. Jurgensa. Zacieśniały się związki z emigracją polityczną. Organizowano uliczne i kościelne manifestacje patriotyczne. Władze reagowały na nie terrorem. Najlepszym jego przykładem jest masakra dokonana 8 IV 1861 na placu Zamkowym w Warszawie, oblężenie i aresztowania w kościołach po nabożeństwie w rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki oraz zesłania. Chłopi polscy dążyli do uzyskania ziemi na własność. Dało to możliwość pozyskania ich do walki z zaborcą. W końcu w 1861 sieć konspiracyjną zorganizowały rywalizujące obozy polityczne "białych" i "czerwonych". Działała ona pod kierunkiem Komendanta Miejskiego, zreorganizowanego przez Jarosława Dąbrowskiego (pseudonim Łokietek) - przywódcy lewicy czerwonych i przemianowanego na Komitet Centralny Narodowy (KCN). Stworzyli oni trójzaborową organizację i uzgadniali współdziałanie z rewolucjonistami rosyjskimi. Polityka ugody z Rosją w zamian za ustępstwa autonomiczne, reprezentowana przez Aleksandra Wielopolskiego, mianowanego VI 1862 Naczelnikiem Rządu Cywilnego Królestwa Polskiego, nie zdobyła poparcia społeczeństwa, w którym dominowały dążenia niepodległościowe. Zarządzona 14/15 I 1863 branka nie rozbiła organizacji "czerwonych", przyspieszyła tylko, w niedogodnym czasie, wybuch powstania. 22 I 1863 KCN manifestem wezwał naród do powstania, a 2 dekretami uwłaszczył chłopów i obiecał ziemię bezrolnym uczestniczącym w walce. Niestety powstańcom nie udało się wyzwolić na dłużej żadnego terytorium, na którym mogłaby się ujawnić władza powstańcza. Jednakże koncentracja wojsk rosyjskich w większych miastach umożliwiła rozwój partyzantki, wspomaganej przez sieć konspiracji i władz powstańczych, które stanowiły prawdziwe tajne państwo polskie. Walki w Królestwie Polskim, a także na Litwie, Białorusi i części Ukrainy. Stoczono 1200 potyczek, w których udział brało co najmniej 150 tys. uczestników. Następstwa tego powstania: 1. uwłaszczenie chłopów na warunkach korzystniejszych niż w pozostałych zaborach co znacznie przyspieszyło postęp gospodarczy i społeczny oraz wpłynęło na wzrost świadomości narodowej Polaków w następujących dziesięcioleciach 2. założenie organizacji zwanej "Zjednoczenie Emigracji Polskiej" w 1866 3. nasilenie represji władz pruskich w Wielkim Księstwie Poznańskim po udziale ludności w powstaniu 4. ukaranie przez rząd rosyjski kilkadziesiąt tysięcy Polaków śmiercią, więzieniem, zesłaniem, katorgą, czy konfiskatą majątku 5. po aresztowaniu Romualda Traugutta (ostatniego przywódcy powstania)"tajne państwo" przestało istnieć 6. sympatia i pomoc narodów europejskich 7. pełne moralne poparcie i sympatia demokratyczna opinii publicznej Europy 8. propaganda powstania styczniowego przyczyniła się do powstania I Międzynarodówki 9. trwały ślad w literaturze i sztuce polskiej 10. wpływ na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń Polaków 11. na podzielonych ziemiach polskich powstają odmienne systemy szkolne 12. autonomiczna od 1869 Galicja polonizuje szkolnictwo wszystkich szczebli 13. tylko w zaborze austriackim Polacy posiadali swobody polityczne i kulturowe. Koło Polskie stanowiło liczącą się siłę w arlamencie austro - węgierskim. Rozwijała się oświata i sztuki piękne. 14. powstanie styczniowe dało Rosji pretekst do całkowitej likwidacji resztek odrębności Królestwa Polskiego i do wzmożenia akcji rusyfikacyjnej. Powstanie styczniowe kończyło okres polskich powstań narodowych doby porozbiorowej.
prosze o szybką odpowiedz potrzebne mi na dziś
konsekwencje powstania styczniowego pomocyyy!!!
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź