Szedłem zamyślony, mama znów kazała iść mi po zakupy. Zawsze ja! Jakby nikt inny nie mieszkał w tym domu. Przystanołem koło placu zabaw gdzie moi koledzy spędzali wolny czas po lekcjach. Stałem tak zamyślony i smutny kiedy usłyszałem dziwny piskiliwy głosik tuż za uchem -Dzień dobry Mały! -Nie jestem Mały!-powiedziałem wyrwany z myślowego letargu i odwróciłem się szybko ale nikogo nie było, wiec powróciłem do swojego zajęcia. -Dzień dobry powiedziałam, ślepy jesteś czy co Gagatku?! -yYYYY kim jesteś, gdzie?! co?! -Tutaj jakbyśspojrzał nieco w dół to byś mnie zauważył! Co, szkoda ci że nie możesz bawić się ze swoimi kolegami? Jak odpowioesz na moją zagadkę to przeniosę cię w spaniałą krainę zabaw. Stanąłem jak wryty. Przedemną na chodniku siedziało dziwne stworzonko. Niby przerośnieta mysz, niby kot. Trochę podobne do słonia i mieniło sie od żółtego poprzez zileony do niebieskiego w zależności jak padały promienier słoneczne. Przetarłem oczy ale nadal nie mogłem uwierzyć w to co widzę. -Jajajajajakkką zaggggadkę?-wyjąkałem. -Zagadkową, hahahaha!!!-zaśmiało się zwierzątko-słuchaj uważnie: Nie oddycha, a żyje, Nie pragnie, a wciąż pije. Myślałem gorączkowo i nic nie przychodził mi do głowy a stworzonko siedziałona chodniku i zanosiło się śmiechem. -hym, mysłę, myślę że to może być...ryba tak, ryba! -Niech to...zgadłeś więc zamknij oczy i policz do trzech... -Raz, dwa...- i juz w mojej głowie wirowało, zacząłem spadać ale trwało to tylko chwilę.Wyladowałem na czymś pięknym i puszystym. Otworzyłem oczy i nie mogłem im uwierzyć. Lezałem na poduszce z cukrowej waty! Obejrzałem się w lewo a tam czekoladdowa zjeżdżalnia, landrynkowa huśtawka i żelkowa karyzema. Na prawo Piaskownica z czekoladowy draży! i,i,i drabinki lukrowanych batoników... Niemogłem uwierzyć własnym oczom, właśnie zajadałem sie drażami z piaskownicy gdy zadzwonił budzik i mama kazała wstawać mi do szkoły... Pozdrawiam, mam nadzieje ze się spodoba.
