motyw lustra i zwierciadła w literaturze

Lustro Jestem srebrne i dokładne. Nie mam uprzedzeń. Cokolwiek widzę połykam natychmiast Takie, Jak to jest, niezamglone ani miłością, ani nienawiścią. Nie jestem okrutne tylko prawdomówne- Oko małego, czworokątnego boga. Większość czasu medytuję na przeciwległej ścianie. Jest ona różowa i nakrapiana. Patrzyłem na nią tak długo że sądzę iż stała się częścią mojego serca. Lecz ona migoce. Twarze i ciemność rozdzielają nas bezustannie. Teraz jestem jeziorem. Kobieta pochyla się nade mną, Przeszukuje aż do dna, żeby odkryć kim jest naprawdę, Potem zwraca się do tych kłamców, świec i księżyca. Nagradza mnie łazmi i niepokojem rąk. Jestem ważne dla niej. Odchodzi i powraca. Co rano twarz jej zastępuje ciemność. We mnie zatopiła młodą dziewczynę i we mnie stara kobieta Staje naprzeciw niej, dzień po dniu, jak okropna ryba. Zwierciadło (także źwierciadło lub speculum) – gatunek literacki, prozatorski lub wierszowany, sytuujący się w obrębie literatury parenetycznej, którego zadaniem była prezentacja obranego wzoru osobowego. Zwierciadła propagowały odpowiednie dla każdego człowieka normy moralne bądź też wzory dobrego, uczciwego życia stosownego dla rycerza, ziemianina, dworzanina, króla, sekretarza lub posła. W utworze prezentowano kolejne cechy bohatera, składające się na całość jego osobowości, a mające być wzorem do naśladowania dla odbiorcy. Forma literacka zwierciadła była dowolna – dominował jednak dramat lub dialog. Mimo pewnej elastyczności kompozycyjnej konstrukcja utworu zawsze była podporządkowana funkcji perswazyjnej.

motyw lustra i zwierciadła w literaturze

motyw lustra i zwierciadła w literaturze...