kodeks napoelona-opis

KODEKS CYWILNY NAPOLEONA Prace nad kodyfikacją prawa prywatnego zostały podjęte z inicjatywy Napoleona w czasach Konsulatu. W 1800 r. powoli on czteroosobową komisję złożoną ze starych prawników praktyków Ancien¬regime’u, która przygotowała projekt, zredagowany ostatecznie w 36 ustawach, które 21 marca 1804r. uchwalono jako Kodeks Cywilny Francuzów (Code civil des Francais). W 1807r. kodeks otrzymał nazwę Kodeksu Napoleona. Składał się z 2281 artykułów ułożonych w trzech księgach: 1 o osobach (zawierała przepisy o nabywaniu i utracie praw cywilnych, prawa małżeńskiego osobowego, o władzy ojcowskiej, adopcji, opiece i kurateli), 2 o majątkach i różnych rodzajach własności (zawierająca przepisy o własności, użytkowaniu, służebnościach), 3 o różnych sposobach. nabywania własności (ze zobowiązań, prawa spadkowego, majątkowego małżeńskiego). Kodeks ten był oparty na prawnonaturalnych założeniach równości, nieograniczonej własności prywatnej i swobody umów, miał charakter antyfeudalny. W założeniach ogólnych opierał się na zasadach indywidualizmu i liberalizmu