Horacy w "Odzie XXX" pisze , że wybudował pomnik trwalszy od spiżu, ma na myśli swoją twórczość, która pozostanie po nim, kiedy zejdzie w sposób fizyczny z tego świata. Horacy uznał, że ludzie będą o nim pamietać, dopóki będzie trwało Imperium rzymskie. On kiedyś syn byłego niewolnika, stał sie tak sławny, że slyszeli o nim ludzie poza granicami Imperium. Horacy w ostatnich wersach Ody prosi Melpomenę, aby go uhonorowała, doceniła jego twórczość, która przez to stanie się nieśmiertelna. "Pieśń XXIV" ( niezwykłym i nie lada piórem opatrzony) Podmiotem lirycznym jest Kochanowski. Bóg w swej dobroci zesłał mu talent poetycki, to wlaśnie wyróżnia go z wśród ludzi. Po jego smierci zabraknie tylko ciała, jego twórczość nadal po nim pozostanie. Kochanowski w pieśni tej korzysta z utworu Horacego . Mają oni taki sam punkt widzenia na caly świat. Slawa autora tej pieśni sięgać będzie nie tylko RP, ale całej Europy. Poeta pisze że nie warto płakać na jego pogrzebie, bo on ciągle pozostanie w sercach ludzi. Mówi zeby zostaly zaniechane wszelkie obrzędy pogrzebowe, gdyż on i tak bedzie nadal istniał.
