Widzieć można tylko poprzez serce. Najważniejsze jest niedostrzegalne dla oczu. Człowiek, który wypowiedział to zdanie, miał na myśli to, że liczy się tylko to, co w człowieku siedzi głęboko, w sercu. Jego wnętrze, jego osobowość, charakter, to czy jestem dobrym, czy złym człowiekiem. Wszystko co widzimy, co jest uzewnętrznione, jest tylko czasowe. Przemija. ,, Także wiek młody, i dar urody, dobre są ale gdy zdrowie wcale' w swojej fraszce Jan Kochanowski, chciał uświadomić nam, że przemijające fazy ludzkiego wyglądu, są nieważne. Mówił także o tym, co człowiek osiąga, że jednego dnia, może poczuć się panem świata, poczuć że jest na szczycie, a następnego być nędzarzem. Drugim przykładem, może być tytułowy bohater lektury Mały Książę. Gdy szukał swojego miejsca, planety na której mógłby zamieszkać, natrafił na ogród różany i poczuł ogromy, żal i smutek, ponieważ myślał, że ukochana róża przez tak długi czas, okłamywała go, ż jest jedyna na świecie, wyjątkowa. Wydawało mu się tak, ponieważ kwiaty które widział, na zewnątrz były identyczne, jak kwiat, który zostawił na swojej planecie, który otaczał troską, opieką i miłością, myśląc że jest on wyjątkowy. Myślenie to było prawidłowe, bo róża naprawdę była wyjątkowa. Nie jej wygląd, ani zapach były wyjątkowe, ale jej osobowość, a tego Mały Książę nie mógł dostrzec okiem, mógł dostrzec tylko sercem. Trzecim przykładem, potwierdzenia mojego założenia, może być przykład głównej bohaterki ballady Adama Mickiewicza pt ,,Romantyczność'. Wszyscy ludzie, którzy zgromadzili się wokół niej, uważają ją za osobę niezrównoważoną, chorą psychicznie, ponieważ tego co ona widzi, nie dostrzega nikt oprócz niej. Uważają oni, że skoro czegoś nie może dostrzec 'Szkiełko i oko' to tego czegoś nie ma. Tylko podmiot liryczny, rozumie bohaterkę, bo wie, że jego serce widzi więcej, niż szkiełko i oko mędrca. Moim zdaniem, wszystko co ważne, możemy widzieć tylko sercem. W życiu nie można kierować się tylko tym, co widzimy ,,Szkiełkiem i okiem' ponieważ wtedy, wszystkie nasze uczucia, były by szablonowe, standardowe, każdy czułby to samo, w tym samym momencie.
