Homo sum et humani nihil a me alienum eesse puto. Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce- słowa te zostały wypowiedziane przez Terencjusza, rzymskiego poetę żyjącego w starożytności. Choć epoka to odległa, stłumiona przez kulturę i poglądy średniowiecza, to wspomniana myśl nie została jednak całkowicie pogrzebana przez płynący czas. Kim więc jest ów Człowiek i na czym jego człowieczeństwo polega? Dla biologa, człowiek to zlepek komórek, ssak rzędu naczelnych. Nie zawiera się w tym jednak prawdziwa istota człowieczeństwa, którą udało się uchwycić Pascalowi w słowach: Człowiek jest trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą. Tak więc śmiało możemy powiedzieć, że mimo fizycznej słabości, miarą człowieka jest to, co sam z siebie uczyni, a właściwie sam fakt, że może to zrobić. W słowie myśl zawiera się bowiem cała natura człowieczeństwa. Miejsce człowieka określa jego świadomość, trwa on w zawieszeniu między materią a duchem, górując nad tą pierwszą dzięki możności myślenia i odczuwania. Gdyby nawet wszechświat zmiażdżył człowieka, byłby on i tak czymś szlachetniejszym niż to, co go zabija, bo wie, że umiera- i zna przewagę, którą świat ma nad nim. Wszechświat nic o tym nie wie- pisał dalej Pascal. Jednak człowiekiem targają nie tylko szlachetne uczucia czy wichry namiętności, ale i jakże typowo ludzka złość, zawiść czy podłość. Dlatego należy zaznaczyć, że nie można terencjuszowskiej sentencji traktować jako usprawiedliwienia tych przywar, wszak człowiek- to brzmi dumnie!
OPIS CZŁOWIEKA Człowiek na ogół jest istotą ludzką . Jest ssakiem. Jest zwierzęciem. Człowiek ma swoje uczucia . raz zdradza raz kocha . Człowiek wierzy. Każdy człowiek różni się od siebie . Bo każdy nie może być taki sam. Każdy maswoje cechy wady zalety, charakter