W szkole omawiamy ważny temat- kim chcę zostać w przyszłości. Odpowiedzi klasy były różne. Najbardziej zaciekawiła mnie wypowiedź Majki. Ona chciała być po prostu kasjerką w sklepie spożywczym na rogu naszego osiedla. Uznała że to jej wystarczy i w ten sposób może być szczęśliwa. Jako małe dziecko chciałam mieć bardzo potrzebną i szlachetną pracę. Chciała być lekarzem. Moje marzenia legły w gruzach kiedy odkryłam że jest mi słabo na widok krwi i strzykawek. Później chciałam być modelką lub aktorką. Chciała chodzić długim wybiegu w najnowszych kreacjach. Kiedy odkryłam że się do tego nie nadaje chciałam być sprzedawczynią w sklepie. Z koleżankami bawiłyśmy się zawsze w sklep. Ja stałam za wymyśloną ladą a dziewczyny brały produkty z kuchennych szafek. Z tego tak naprawdę nigdy nie zrezygnowałam ale wolałam mieć bardziej ambitne marzenia. Potem chciałam zostać piosenkarką. Wieczorami śpiewałam do zmyślonego mikrofonu najnowsze hity. Wreszcie zrozumiałam że się do tego nie nadaje. Na długi czas przestałam marzyć i zajęłam się moim prawdziwym życiem które przez marzenia się trochę podłamało. Po dwóch latach przerwy miałam realne marzenie. Chciała podróżować i zostać pilotem wycieczek. Interesuje się kulturą różnych państw oraz uczę się wielu języków. Tego marzenia nie porzucę nigdy i mam nadzieje że kiedyś je zrealizuje.
