Plany rozwoju gospodarczego, który we współczesnej cywilizacji miejsko-przemysłowej stwarza największe niebezpieczeństwo pojawiania się niekorzystnych skutków ubocznych, muszą przewidywać odpowiednie zabezpieczenia, odnoszące się do wszystkich poziomów zagrożeń: źródeł zanieczyszczeń, ich przenoszenia oraz wnikania do organizmu żywego. W planach tych należy dokonywać dokładnego rachunku ekologicznego (dotyczy to np. osuszania terenów podmokłych lub nadmiernego wyrębu lasu). Niekorzystne skutki uboczne mogą towarzyszyć działalności przemysłowej, w komunikacji, intensywnej uprawie roli. Kształtują one warunki środowiska, do których człowiek nie jest przygotowany, działające szkodliwie, a nawet przyczyniające się do śmierci. Należy więc ograniczać emisje zanieczyszczeń przez wprowadzanie technologii bezodpadowych i bezzanieczyszczeniowych, stosować nawozy naturalne ulegające neutralizacji w procesie wykorzystywania gleby. Ogólnie rzecz biorąc należy minimalizować niekorzystne skutki postępu cywilizacyjnego. W energetyce należy dążyć do maksymalnej sprawności układów, to jest uzyskiwania maksymalnego efektu przy minimalnym zużyciu energii. Jest to problem nie tylko ekonomiczny, lecz przede wszystkim ekologiczny. Duża sprawność układu oznacza bowiem minimum strat energetycznych, a to idzie w parze z oszczędnymi technologiami eliminującymi zanieczyszczenia i odpady, które powinny być wychwytywane i wtórnie zagospodarowane. Niezbędne jest oszczędzanie energii przez wykorzystywanie jej alternatywnych i odnawialnych źródeł (energia wody, wiatru, słońca). Jest to zresztą problem szerszy, rzutuje bowiem także na szybkość wyczerpywania się surowców nieodnawialnych. Wpływ zanieczyszczeń z wymienionych źródeł na człowieka może być ograniczony, jeśli nie są one przenoszone do miejsc, w których człowiek się znajduje. Barierą zabezpieczającą może być sama odległość obiektu zagrażającego człowiekowi, mogą to być bariery naturalne tworzone siłami natury np. lasy, oraz bariery sztuczne np. filtry, a także wszelkie ograniczenia emisji zanieczyszczeń i innych czynników zagrażających np. ekrany chroniące przed hałasem, oczyszczalnie ścieków itp. W profilaktyce i promocji zdrowia niezbędne jest upowszechnianie wiedzy ekologicznej o zagrożeniach i wychowanie ludzi w poszanowaniu zdrowia i przyrody, jako ściśle ze sobą powiązanych wartości o najwyższym znaczeniu. Niezbędne jest też tworzenie podstaw prawnych, określenie norm w odniesieniu do zanieczyszczeń gleby i żywności oraz egzekwowanie już istniejących norm dla powietrza i wody. W związku z tym informacje o zanieczyszczeniach powinny być jawne i powszechnie dostępne. Należy dążyć do wprowadzenia całkowitego zakazu stosowania benzyny z ołowiem i do realizacji właściwej polityki komunikacyjnej (preferencje dla ekologicznych środków transportu – kolei, tramwajów, trolejbusów itp.), jak również do właściwego zagospodarowania odpadów. Dla prawidłowej polityki środowiskowej konieczne jest dokładne rozpoznanie relacji organizmu i środowiska oraz sformułowanie teoretycznych podstaw ochrony i kształtowania środowiska człowieka ( polityka ekologiczna państwa).
poniewaz zawieraja niebezpieczne zwiazki dla organizmu które doprowadzaja do groznych chorób układu oddechowego np. astmy oskrzelowej ,alergii nowotworów.