Opisać proces powstania rycerstwa.

Hej ;) jeśli chodzi Ci o rycerstwo niemieckie i różne wojny z tym związane to mogę Ci pomóc , a jeśli nie no to sorki za zła odpowiedź ;) Po zakończeniu okresu wojen domowych w XV w. rycerstwo niemieckie stanowiło kastę bezrobotnych wojowników, często pozbawionych środków do życia. Ze swej uprzywilejowanej pozycji społecznej i politycznej stan rycerski wypierany był przez coraz zamożniejsze mieszczaństwo. W nowych ruchach religijnych rycerstwo dostrzegło szansę na korzystną dla siebie reformę Rzeszy. Konfiskata majątków kościelnych, ich podział między rody rycerskie miała przynieść poprawę ich statusu w poszczególnych księstwach. Sygnał do powstania rycerskiego dał najemnik Franz von Sickingen. Pozyskany przez Ulricha von Huttena dla idei "ewangelicznej niemieckiej wolności" rozpoczął "wojnę kleszą" przeciw arcybiskupowi Trewiru. Skazany na wygnanie i pokonany, odniósł śmiertelną ranę, broniąc swej twierdzy Landstuhl. W konsekwencji, rycerstwo jako stan społeczny, ostatecznie zniknęło ze sceny politycznej Rzeszy. Natomiast niemieccy chłopi bogacili się dzięki pewnemu zbytowi swych produktów w coraz zamożniejszych miastach. Dodatkowo, w dobie przewagi piechoty nad jazdą (świadczyły o tym dobitnie klęski rycerstwa cesarskiego w bitwach z chłopami szwajcarskimi) wśród chłopstwa panowało silne przekonanie o własnej wartości militarnej. W rozproszonych obszarach południowych i środkowych Niemiec chłopi wystąpili przeciwko podnoszeniu przez zubożałych panów opłat i robocizny. Nowe akty normatywne wprowadziły dalsze ograniczenie praw wspólnotowych chłopów, ich osobistej wolności i samorządu. Od XV w. powstawały tam tajne sprzysiężenia chłopskie i wybuchały kolejne zamieszki: w 1476 r. powstanie Hansa Böhma w Niklashausen (Frankonia), w 1493 r. powstanie chłopskie (Bundschuh) w Górnej Nadrenii, w 1514 r. powstanie "biednego Konrada" (Szwabia). Reformacja wywołała na prowincji silne reakcje. Powołując się na Biblię, prawo naturalne i opacznie zinterpretowany tekst Lutra O wolności chrześcijanina chłopi wystąpili przeciwko różnicom stanowym i obowiązku świadczenia powinności na rzecz panów. Początkowo wojna chłopska objęła rejon Waldshut i Stühlingen (1524). W 1525 r. błyskawicznie rozprzestrzeniła się jednak na Turyngię i Górną Austrię. Gromadom chłopskim brakowało wspólnych, jasno określonych celów, planowania i wspólnego dowództwa. Pojedyncze miasta lub rycerze dołączały do chłopów dobrowolnie (jak "ideowiec ruchu" Florian Geyer) albo pod przymusem (Götz von Berlichingen). "Kanclerz chłopski" Wendelin Hippler nakreślił w "dwunastu artykułach" umiarkowany program ruchu. Marcin Luter, przy swych rewolucyjnych poglądach na ideę Kościoła, nie był rewolucjonistą społecznym. Zwrócił się więc do książąt i chłopów z Napomnieniem do pokoju, lecz nie przyniosło to rezultatu. Po początkowych sukcesach powstanie chłopskie przerodziło się z ruchu politycznego w rozbójnictwo. Nasilały się grabieże, podpalenia i mordy. Thomas Münzer głosił, że zapowiadają one nastanie Królestwa Bożego na ziemi. W maju 1425 r. Luter w jadowitym pamflecie Przeciwko zbójeckim i morderczym rotom chłopów (1525) wezwał, by wytępić bez litości buntowników. Luter kategorycznie napominał książąt by zgnietli powstanie w trosce o zachowanie pochodzącej od Boga władzy, której w sprawach politycznych należy być posłusznym. Powstanie utopili więc we krwi działający ręka w rękę zarówno książęta popierający Reformację jak i ci, którzy zostali wierni Rzymowi. Wojny chłopskie pociągnęły za sobą dalekosiężne konsekwencje. Stosunki prawne na wsi niemieckiej "skostniały" aż do XIX w. - chłop stał się własnością pana ziemskiego i stracił prawa polityczne. Wyjątkami były Westfalia, Fryzja, Meklemburgia i Tyrol, gdzie już wcześniej bogate chłopstwo zapewniło sobie wolność osobistą i niezależność ekonomiczną. Ponieważ nauka Lutra "o cierpiącym posłuszeństwie wobec władzy" wspierała pozycję księżąt, reformacja szybko przekształciła się z ludowego ruchu religijnego w program polityczny, podporządkowany dążeniom poszczególnych władców.