Sens ofiar ponoszonych przez bohaterów literackich

Życie ludzkie zawsze pełne jest poświęceń tak w imię wyższych wartości, jak też w imię osiągnięcia własnych celów (np. sukcesów zawodowych). Drogą mniejszych lub większych wyrzeczeń dążymy do zrealizowania swoich marzeń, postępując często egoistycznie, odrzucając to, co dla innych jest sensem życia: miłość, szczęście, rodzinę. Są jednak i tacy ludzie, którzy kierując się altruistycznymi przesłankami składają światu i ludzkości ofiarę z własnego życia, poświęcają własne szczęście, aby nieść pomoc potrzebującym. Takie właśnie postawy nadają rzeczywisty sens ofierze, jaką ci ludzie dobrej woli składają pokrzywdzonym, bowiem ofiara w imię kariery i dóbr doczesnych w żaden sposób nie daje człowiekowi wewnętrznego spokoju i prawdziwego, duchowego szczęścia. Ciągła pogoń za osiągnięciem czegoś więcej w życiu, obojętnie jakim kosztem, wyniszcza człowieka, natomiast wyrzeczenie się siebie w imię wyższych wartości zbliża człowieka do świętych. W historii literatury spotykamy niezliczone przykłady ofiar, z których za prawzór należy uznać ofiarę Chrystusa – Baranka Bożego, o którego życiu opowiadają cztery Ewangelie. Ów Bóg-człowiek w wieku młodzieńczym opuścił dom rodzinny, matkę, udając się w wielką wędrówkę po świecie, aby nauczać prawdy o Bogu i nawracać tych, którzy zwątpili. Świadomie odrzucił szczęście własne, albowiem zdawał sobie sprawę ze swojego wielkiego posłannictwa – został wydany na świat, aby uwolnić ludzkość od grzechu. Cale swoje życie podporządkował idei zbawienia, ale także pomocy potrzebującym. Pamiętne sceny uzdrawiania chorych, przywracania wzroku ślepcom i wreszcie wskrzeszenia Łazarza najpełniej oddają istotę tej niezwykłej postaci. Jednak nie tylko dlatego przywołałam w tym miejscu osobę Jezusa. Najważniejszym i najbardziej znamiennym faktem z życia tej biblijnej postaci jest jego ostateczne poświęcenie – ofiara, której nikt inny nie mógłby ponieść, a więc śmierć na krzyżu dla zbawienia rodzaju ludzkiego. Sens tej ofiary jest bezdyskusyjny, albowiem oddanie życia nie dla jednostkowego dobra, ale dla dobra wszystkich pokoleń następujących po nim, a także poprzedzających jego narodziny jest czynem, którego nie da się mierzyć miarami ludzkimi. Ofiara z życia jest jednorazowym wyborem, od którego nie można się już odżegnywać, jest także bohaterstwem, na które niewielu jest w stanie się zdobyć, dlatego współczesny świat potrzebuje takich bohaterów jak Judym, Rieux oraz romantyczni mesjaniści. Współcześni ludzie nie są gotowi do ponoszenia ofiar, nie są przekonani o słuszności takiego postępowania, bowiem nie przynosi ono żadnych korzyści, z wyjątkiem tych moralnych, na które we współczesnym społeczeństwie niestety jest coraz mniej miejsca.